مقطعي حساس در تاريخ باغ گياه‌شناسي ملي ايران

    باغ گیاه‌شناسی ایران یکی از بزرگ‌ترین باغ‌های گیاه‌شناسی دنیاست و از اهمیت جهانی برخوردار است. این مجموعه در سال 1348 پايه‌ريزي شد و تاکنون بيش از 25 مجموعه گياهي با تنوعي بيش از 4000 گونه گياهي از رويشگاه‌هاي اقليم‌هاي زيستي مختلف داخل کشور و همچنين تعدادي از رويشگاه‌هاي شاخص از اقليم‌هاي دنيا را به همراه مجموعه‌هاي متنوعي از باغ‌هاي موضوعي درخود جاي داده است. به‌يقين براي همه متخصصان و آشنايان به گياه و درخت روشن است كه براي این باغ‌موزه زنده گیاهی چقدر هزينه‌هاي مادي و معنوي صورت گرفته تا بتواند به‌عنوان بزرگ‌ترين و متنوع‌ترين باغ گياه‌شناسي خاورميانه در كشور و منطقه بدرخشد.

    لیکن متأسفانه به دلیل تنگناهای اقتصادی و عدم تخصیص بودجه سنواتی برای پایش و تیمار معمول باغ، مسئولین مؤسسه چاره‌ای ندیدند جز آن که بکوشند تا به کمک بخش خصوصی و استفاده از جذابیت‌های باغ، دست‌کم بخشی از هزینه‌های نگهداری آن را تأمین کنند. اقدامی که البته و به صورت اصولی هم مورد تأیید بوده و هم مسبوق به سابقه در دیگر باغ‌های گیاه‌شناسی جهان هم هست. منتها بیم آن می‌رود که به بهانه‌ی درآمدزایی، بخشی از ارزش‌های غیرقابل جایگزین این باغ دچار خدشه‌ای جبران‌ناپذیر شود. به‌ویژه آنکه بر اساس اظهارات مسئولین مؤسسه تحقیقات جنگل‌ها و مراتع کشور و اطلاعات ارایه شده در خبرنامه و سايت مؤسسه، باغ گیاه‌شناسی ملی براي تأمين بودجه لازم به یک شرکت خصوصی اجاره داده شده است که به‌ظاهر هیچ‌گونه سابقه‌ای در حوزه اکوتوریسم و مسایل مرتبط با لحاظ درجه شکنندگی بوم‌سازگان‌‌(اکوسیستم‌)های آسیب‌پذیر و شکننده از این نوع ندارد. از این رو، پيرو تماس‌هاي پياپي همکاران و ابراز نگرانی سزاوارانه‌ی دوستداران این باغ موزه‌ی بی‌رقیب ملّی، هيأت مديره انجمن اعضای هیأت علمی مؤسسه تحقیقات جنگل‌ها و مراتع بر آن شد تا با نیت روشن‌شدن موضوع، با تشکیل جلساتی با رئیس محترم مؤسسه و دیگر دست اندرکاران قرارداد، اطلاعاتی را از قرارداد منعقد شده بدست آورد. در نهایت با پیگیری انجمن، قرارداد به رؤیت برخی اعضای انجمن رسید.  موضوع و متن اين قرارداد (كه در خبرنامه و سايت مؤسسه آمده) اين‌گونه است:

    “بر اساس مفاد این قرارداد نوبت دهی، دریافت تعرفه ورودی، ارایه خدمات راهنمایی، سرویس‌دهی و خدمات‌رسانی جهت انجام فعالیت‌های آموزشی، گردشگری، خدماتی، تفریحی، رفاهی، نمایشگاهی، فرهنگی، هنری، ورزشی، تبلیغاتی، اطلاع‌رسانی، زیست‌محیطی و هرگونه فعالیت مجاز و مرتبط با موضوع قرارداد به عهده مستأجر بوده و منافع بهره‌برداري از مستحدثات موارد اجاره و موضوع قرارداد به مدت پنج سال به مستأجر واگذار گرديد.” 

    در اینكه باغ گياه‌شناسي ملي ايران به‌عنوان مركز نشر علم و فناوري در زمينه گياه‌شناسي باید به روی بازدیدکنندگان عمومي و تخصصي نظير دانشجویان و دانش‌پژوهان و متخصصین این عرصه باز باشد ترديدي وجود ندارد چون هدف اصلي تمام باغ‌هاي علمي و تخصصي همين است. از طرفي انجمن هيچ مخالفتي با كسب درآمد با استفاده از روش‌هاي متناسب با اهداف باغ براي تأمين بخشي از هزينه‌ها ندارد. ليكن متأسفانه در موضوع این قرارداد به اهداف و شأن باغ به‌هيچ روي توجهی نشده است، بخصوص آنكه در همين مدت كوتاه پس از آغاز قرارداد به‌جاي بازديدكننده و دوستدار طبيعت بيشتر با برگزاري مراسم مهماني شبانه مواجه مي‌شويم. لذا نظر مسئولین را به نکات زیر جلب می‌کنیم: 

1- در مرحله نخست اين پرسش مطرح است كه آیا حفظ منابع ژنتیکی و اهمیت باغ‌های گیاه‌شناسی برای دولت و مسؤولین آنقدر دشوار است؟ آيا دولت توان اداره این مرکز علمی و بين‌المللي و حفاظت از گنجینه‌های ملی را در کشور نداشته و نمی‌تواند هزینه نگهداری آنها را متقبل شود؟ 

2- آیا نگهداری و حفاظت و اداره باغ گیاه‌شناسی ملی ایران جزء وظایف حاکمیتی نیست؟ حتی در کشورهایی که اساس تشکیل و اداره آنها سرمایه‌داری است، در خصوص ذخایر ژنتیکی، خطوط قرمز تعریف شده‌ای دارند که هیچ‌کس مجاز به عبور از آن نیست. آیا در کشور ما در مورد حفظ تنوع زیستی و ذخایر ژنتیکی خطوط قرمزی وجود ندارد؟ 

3- آیا درست است که بزرگ‌ترین باغ گیاه‌شناسی کشور که از نظر علمی برای تمام متخصصین جهان شناخته شده و ارزش ملی آن منحصر به فرد است و هزاران گونه گياهي از نقاط مختلف كشور و جهان را در خود جای داده است به عنوان محل برگزاري جشن‌ها، تجمع گروهي و خانوادگي به صورت شبانه‌روزی در اختیار شرکتی قرار گیرد که هیچ اطلاع و آگاهی و تخصصی از اهمیت علمی این مجموعه نداشته و تنها به درآمدزایی فکر می‌کند؟ جا دارد به این نکته نیز اشاره شود که در این قرارداد به سه اصل شأن علمی فرهنگی مؤسسه و بعد زمانی و مکانی انجام چنین قراردادی در مؤسسه به هیچ وجه توجه نشده است.

در پايان، ضمن حمایت از تمهیداتی که به صورت علمی و منطقی، سبب افزایش آمار بازدیدکنندگان از باغ گیاه‌شناسی ملّی ایران و درآمدهای مرتبط با آن را فراهم می‌کند؛ از مسؤولین محترم درخواست داریم که موضوع را از نزدیک بررسی کرده و با لغو و یا اصلاح این قرارداد واگذاری، از خطراتی که این بزرگ‌ترین باغ ملی را تهدید می‌کند جلوگیری کنند. همه مي‌دانيم كه با توجه به ماهيت باغ‌هاي گياه‌شناسي، بخش خصوصي بدون درنظرگرفتن سود مناسب حاضر به سرمايه‌گذاري در اينجا نخواهد بود و متأسفانه اين سودآوري در تضاد مستقيم با اهداف يگانه باغ ملي و جامع گياه‌شناسي ايران است! دولت بايد نگاه خود را به باغ گیاه‌شناسی ملي ايران براي تأمين بودجه تغيير دهد. مسؤولين محترم مؤسسه براي اين تأمين نبايد اين‌گونه تحت فشار قرار بگيرند كه موضوع قرارداد در پايين‌ترين و دورترين سطح كاربري بسته شود. 


انجمن اعضای هیات علمی مؤسسه تحقیقات جنگل‌ها و مراتع


مهم‌ترین چالش‌های پیش روی منابع طبیعی ایران در سال 1392


    در شانزدهمین روز از اردیبهشت 1392، به دعوت انجمن اعضای هیأت علمی مؤسسه تحقیقات جنگل‌ها و مراتع ، میزگردی با عنوان: "بررسی چشم‌اندازها و چالش‌های منابع طبیعی کشور در سال 1392" در محل تالار اجتماعات باغ گیاه‌شناسی ملّی ایران برگزار شد. در این نشست تخصصی، چند مدیر ارشد نظام به نمایندگی از دستگاه‌هایی که به نحوی در مدیریت سرزمین مؤثر هستند، دعوت داشتند تا در حضور نماینده‌ای از دانشگاه (دکتر تقی شامخی) و نماینده‌ای از انجمن‌های تخصصی (مهندس کاظم نصرتی) به بیان فرصت‌ها و تهدیدهای این حوزه بپردازند. مهندس علیرضا دائمی  (معاون وزیر نیرو)، دکتر احمدعلی کیخا (معاون سازمان حفاظت محیط زیست) و دکتر پرویز گرشاسبی (معاون سازمان جنگل‌ها، مراتع و آبخیزداری کشور)؛ سه مدیر ارشدی بودند که دعوت انجمن را لبیک گفته و حاضر شدند در این میزگرد تخصصی حضور یافته و ضمن طرح دیدگاه‌های خویش به پرسش‌های حاضرین جواب دهند.

    انجمن اعضای هیأت علمی مؤسسه تحقیقات جنگل‌ها و مراتع با 13 سال سابقه فعاليت در زمينه منابع طبيعي و با در اختيار داشتن تعداد زيادي از صاحبنظران طراز اول در عرصه محيط زيست و منابع طبيعي، در پي اين نشست و نشست هاي مشابهي که در سال گذشته برگزار شد اولويتهاي محيط زيست و منابع طبيعي را در سال جاري به شرح زير اعلام مي دارد و باور دارد که تمرکز دستگاههاي دولتي و گروههاي فعال غير دولتي بر اولويتهاي 1 تا 3 ميتواند فصل جديدي را در حمايت از پايداري محيط زيست و منابع طبيعي بگشايد


1. تغيير در نگرش مسئولين نسبت به جايگاه محيط زيست و منابع طبيعي از مقوله مغلوب و درجه 2 ،در مقايسه با طرحهاي توسعه و اقتصاد محور، و ارتقاء اين جايگاه به اولويت اول، بنيادي و خدشه ناپذير است. که در صورت تحقق چنين امري موارد زير به سامان خواهد شد

1) اعمال سیاستگذاری درست و مبتنی بر توان بوم‌شناختی و آمایش سرزمین

2) وضع قوانین کارآمد

3) بهبود ساختار، جایگاه و تشکیلات مدیریت سرزمین در بدنه حاکمیت

4) غلبه مدیریت تخصصی و شایسته‌سالاری در ارکان سازمان‌های منابع طبیعی و محیط زیست



2. توجهي در خور به مقوله بحران در بخش مدیریت آب کشور. با توجه به مدل‌های پیش‌بینی اقلیمی موجود که اغلب آنها اشاره بر کاهش محسوس متوسط ریزش‌های آسمانی کشور در سال دارند، باید بر مبنای آموزه مدیریت به هم پیوسته منابع آب – IWRM، چیدمان توسعه و بارگذاری بخش‌های کشاورزی، صنعت، خدمات و سکونتگاهی از نو طراحی و بازتعریف شوند.


3. جلب دوباره مشارکت مردم و تسهیل در فعالیت تشکل‌های مردم‌نهاد از طريق، حذف قوانين دو پهلو و خسارت باري که منجر به ترغيب ساکنين عرصه هاي مختلف به غارت منابع طبيعي مي شود و افزايش اطلاع رساني صحيح از طريق برنامه‌های جذاب دیداری، شنیداری و نوشتاری با محتوای محیط زیستی در رسانه‌ها.


    بديهي است که این انجمن، خواهد کوشید تا متناسب با این اولویت‌ها، برنامه سخنرانی‌های فصلی خویش را در ادامه سال 1392 تنظیم و پیگیری کند.


                                                                     مصطفی خوشنویس

رییس هیأت مدیره انجمن اعضای هیأت علمی مؤسسه تحقیقات جنگل‌ها و مراتع


نخستین درخواست از رییس جمهور منتخب برای جلوگیری از تخریب باغ گیاهشناسی نوشهر

به نام خدا

جناب آقای دکتر حسن روحانی

رییس جمهور منتخب و محبوب ایران

موضوع: جلوگیری از تخریب باغ گیاه شناسی نوشهر


    با سلام و احترام؛ باغ گیاه‌شناسی نوشهر مجدداً در آستانه تخریب و تغییر کاربری به دلیل احداث جاده کمربندی و توسعه بندر نوشهر قرار گرفته است. خطری که 11سال است موجودیت این باغ را تهدید می‌کند، اما تاکنون هربار که تصمیم بر تخريب آن بسیار جدی شده است، با مقاومت فعالان محیط‌زیست، منابع طبیعی، پژوهشگران، کارشناسان و اغلب مدیران این بخش توانسته از خطر برهد و همچنان نفس تازه کند تا نوبتی دیگر و نبردی دیگر. 

    این‌بار ولی ظاهرا می‌خواهند با هماهنگی استانداری مازندران و چراغ سبز سطوح عالی دولت دهم در روز چهارشنبه – 5 تیرماه 1392 – اقدام‌های لازم را برای انجام تصمیمی که بیش از یک دهه برای عملی کردن آن روزشماری می‌کردند، عینیت بخشند. اگر این اتفاق رخ دهد، بی‌شک یک فاجعه بزرگ در بخش تاریخ پژوهشی منابع طبیعی ایران رقم خواهد خورد، چرا که در بخش منابع طبیعی، هیچ‌ عرصه پژوهشی دیگری در ایران وجود ندارد که قدمت تأسیسش به سال 1310 برسد و در آن درختانی وجود داشته باشد که تا 200 سال از عمرشان بگذرد. افزون بر کارکرد موزه‌ای باغ و داشتن پایه‌هایی کهنسال از بلند مازو، نمدار، توسکا و ممرز؛ تنها پایه بلوط چوب‌پنبه در ایران، قدیمی‌ترین پایه‌های دارتالاب و ژینکو در کشور، 25گونه کاج و حدود 30گونه اکالیپتوس هم در این عرصه 35 هکتاری وجود دارند؛ عرصه‌ای که به دلیل حساسیت بی‌مانند و ارزش والایش به عنوان یک اثر ملی به شماره 17795 در سازمان میراث فرهنگی و گردشگری کشور ثبت شده است. همچنین تنها مکانی در جهان که دو گونه جدید و منحصر به فرد، یعنی اسپیره نوشهری و افرای مازندرانی به‌طور همزمان در آن زیست می‌کنند، باغ گیاهشناسی نوشهر است.

    همان طور که ملاحظه می‌فرمایید در ایران و برای ما فعالان، پژوهشگران و کارشناسان حوزه منابع طبیعی و محیط زیست، باغ گیاه‌شناسی نوشهر سمبل هویت، استقلال، اهمیت و شخصیت اجتماعی‌مان است. آن عرصه 35 هکتاری باید حفظ شود تا مشخص شود که در ایران، منابع طبیعی، محیط زیست، پژوهشگران و دوستدارانش حرمت دارند و هرگز منافع معنوی آنها در پای احداث یک جاده کمربندی که می‌توان به راحتی و با احداث یک پل هوایی یا مسیری در جنب باغ، جایگزینش کرد، قابل معاوضه نیست. باغ گیاه‌شناسی نوشهر باید بماند تا جهانیان و فرزندان این آب و خاک بدانند که وجود اصل 50 قانون اساسی ما، صرفا یک ژست محیط‌زیستی نبوده و نخواهد بود.

    اینک از شما برادر بزرگوار که می‌دانیم به سرمایه‌های پژوهشی/ طبیعی کشور اهمیتی درخور و سزاوارانه می‌دهید، می‌خواهیم تا به عنوان نخستین اقدام دولت تدبیر و امید، مانع این تخریب شده و قفل این بحران و تهدید را با کلید خردمندانه خود بگشایید. انشاالله

3 تیر 1392

انجمن اعضای هیأت علمی مؤسسه تحقیقات جنگل‌ها و مراتع

انجمن ارزیابی محیط زیست ایران

کانون عالی گسترش فضای سبز و حفظ محیط زیست

انجمن کوهنوردان ایران

انجمن پایشگران محیط زیست ایران

انجمن محیط زیستی تسنیم

انجمن حمایت از حیوانات

انجمن دیده بان کوهستان

جمعیت زنان مبارزه با آلودگی محیط زیست گیلان

بنياد توسعه ي پايدار كلاردشت

جمعیت حامیان زمین

مؤسسه ئاگرین بهشت گمشده

انجمن محیط زیستی سیزده فروردین

 سبزپوشان سبز گستر

جهادگران سبز

دوستداران طبیعت کازرون

جمعیت زنان و جوانان حافظ محیط زیست گیلان

گروه دیده بان میانکاله

مؤسسه پیشگامان محیط زیست بندر کیاشهر

جمعیت داوطلبان سبز

موسسه سبزاندیشان اراک

انجمن طرفداران توسعه انزلی

تبریک آغاز سال 1392 توسط رییس انجمن

پژوهشگران ارجمند و اعضای محترم عضو انجمن

در آستانه‌ی دومین سال از آخرین دهه‌ی قرن چهاردهم هجری شمسی، وظیفه‌ی خود می‌دانم تا در اجابت به یک رسم دیرینه و اصیل ایرانی، شادباش‌های نوروزی خود را پیش کش کرده و آرزو کنم نه فقط آخرین سال‌های قرن کهنه را که همه‌ی روزها و سال‌هایی که از خداوند رخصت می‌گیرید و می‌گیریم تا زندگی کنیم، در خدمت به منابع طبیعی این مرز بوم بوده و بکوشیم تا برای آیندگان، طبیعتی ماندگارتر با توان زیست‌پالایی بیشتر بیافرینیم؛ طبیعتی که در آسمانش همچنان بتوان پرواز شکوهمند شاهین‌ها و عقاب‌ها را به تماشا نشست؛ در دشت‌هایش این مجال فراهم باشد تا از خرامیدن یوز و بازیگوشی جبیر و آهو لذت برد؛ در آب‌های گرم و نیلگون جنوبش نهنگ‌ها و دلفین‌ها دست بالا را داشته باشند و در رویشگاه‌های جنگلی‌اش بلندمازوهای هیرکانی، بلوط‌های زاگرسی و ارس‌های کهن البرز بی‌رقیب مانده باشند.

شاد باشید در نوروز 1392


                                                                              با احترام؛ مصطفی خوشنویس

رییس هیأت مدیره انجمن اعضای هیات علمی


محمد درویش: مدیر بندر نوشهر در یک قدمی حبس

دادستان حكم پرونده عامل قطع 11هزار درخت را صادر كرد!


      درحالی‌که ممکن است مدیران محلی نوشهر ناچار شوند بابت فشارهای وارد شده از شکایت خود علیه مدیرکل بندر نوشهر صرف‌نظر کنند، انجمن اعضای هیأت علمی مؤسسه تحقیقات جنگل‌ها و مراتع موفق شده‌است حکم جلب وی را از دادستان انقلاب بگیرد. این حکم بابت قطع 11هزار اصله درخت در قلع و قمع سال 89 صادر شده‌است.

به گزارش خبرگزاری میراث فرهنگی در سال 89طی ورود غیرقانونی مأموران اداره کل بنادر نوشهر به باغ گیاه‌شناسی، 11هزار اصله درخت قلع و قمع شدند. بعد از دو سال پیگیری و در شرایطی که اداره کل بنادر به‌تازگی تحرکاتی را برای ورود به باغ گیاه‌شناسی نوشهر آغاز کرده است، شکایت انجمن اعضای هیأت علمی مؤسسه تحقیقات جنگل‌ها و مراتع به ثمر رسیده و حکم جلب مدیرکل بنادر نوشهر صادر شده‌است. محمد درویش، عضو انجمن اعضای هیأت علمی مؤسسه تحقیقات جنگل‌ها و مراتع در گفت‌وگو با خبرگزاری میراث فرهنگی در مورد آخرین خبرها از باغ‌ گیاه‌شناسی نوشهر گفت: «بعد از دو سال پیگیری چهارشنبه هفته گذشته حکم جلب مدیرکل بنادر نوشهر بابت قطع 11هزار اصله درخت در سال 89 صادر شده و این شخص در آستانه بازداشت است.»


به گفته او، به‌نظر می‌رسد مسئولان باغ گیاه‌شناسی برای صرف‌نظر کردن از شکایت خود علیه اداره کل بندر نوشهر تحت فشار باشند اما انجمن علمی اعضای هیأت علمی مؤسسه تحقیقات جنگل‌ها و مراتع به شکل مستقل اقدام به گرفتن وکیل و شکایت از مسئولان بندر نوشهر کرده و این شکایت در نهایت به حکم بازداشت مدیرکل بندر رسیده‌است. باغ گیاه‌شناسی نوشهر درختانی با عمر 90سال داشت که حدود 54سال پیش به‌عنوان نخستین باغ پژوهشی و اکولوژیک در ایران و خاورمیانه ساخته شد و پرورش هزار و 400گونه گیاه، آن ‌را به باغ موزه تبدیل کرده بود ولی در روز هشتم آبان‌ماه سال 89اداره بنادر نوشهر اقدام به تصرف بخشی از این باغ برای احداث جاده کمربندی کرد که درصورت اجرای این عملیات حدود 50هزار درخت و درختچه و چندین هکتار زمین زیرکشت گیاهان دارویی تخریب می‌شد.


باغ گیاه‌شناسی نوشهر 35هکتار مساحت دارد و یکی از منحصربه‌فردترین باغ‌های گیاه‌شناسی ایران به لحاظ گونه‌هایی است که در آن دیده می‌شود. در سال‌های اخیر اداره کل بنادر و کشتیرانی مازندران برای ایجاد راه دسترسی به مجموعه بندر نوشهر بارها درخواست کرده است که بخشی از این باغ در اختیار این اداره قرار گیرد. به‌نظر می‌رسد اصرار به تصرف بخشی از باغ‌ گیاه‌شناسی برای ساخت جاده، کم‌هزینه‌تر بودن این راه به لحاظ مالی نسبت به دیگر گزینه‌هاست. این بدون درنظر گرفتن ارزش‌های اکولوژیک این باغ است. برای نخستین‌بار در آبان سال 89، بولدوزرهای اداره کل بنادر و کشتیرانی وارد باغ گیاه‌شناسی شدند که این ورود موجب تخریب بخش قابل توجهی از باغ شد. باغ گیاه‌شناسی نوشهر در تاریخ 14اسفند 1385با شمارهٔ ثبت 17795به‌عنوان یکی از آثار ملی ایران به ثبت رسیده است؛ این اما موجب نشده که از تخریب این باغ برای ساخت کمربندی نوشهر جلوگیری شود.

هشدار رئيس انجمن اعضاي هيأت علمي مؤسسه تحقيقات جنگل‌ها و مراتع

برداشت‌های بی‌رویه، جنگل‌های کشور را تهدید می‌کند


محیط زیست > منابع‌طبیعی- گروه محیط‌زیست - اسدالله افلاکی: 

طرح استراحت جنگل یکی از طرح‌های بحث‌برانگیزی است که اوایل دهه هشتاد از سوی برخی کارشناسان مطرح شد.

این طرح هرچند مدتی مسکوت ماند اما برخی منابع آگاه از پیگیری این طرح از سوی برخی مسئولان خبر می‌دهند. از همین رو، همانطور که پیش از این هم مطرح شد گروه محیط‌زیست روزنامه همشهری تلاش می‌کند دیدگاه‌های کارشناسان مختلف را در این زمینه منعکس کند با این هدف که این دیدگاه‌ها در تصمیم‌گیری مسئولان ذی‌ربط کارساز باشد. رئیس انجمن اعضای هیأت علمی مؤسسه تحقیقات جنگل‌ها و مراتع در واکنش به این طرح می‌گوید: «مادامی که جلوی تخریب‌ها گرفته نشود هیچ طرحی برای صیانت و حفاظت از جنگل‌ها نمی‌تواند کارساز باشد.»


حجم برداشت‌ها مبهم است


مهندس مصطفی خوشنویس در گفت‌وگو با همشهری افزود: «طرح استراحت جنگل با یک نگاه زیربنایی مطرح شده است. از نظر علم جنگل‌شناسی، پایداری جنگل در گرو رعایت اصل مستمر است با این توضیح که ما باید با جنگل به‌گونه‌ای رفتار کنیم که سرمایه جنگل از بین نرود. یعنی اگر موجودی چوب کل جنگل‌های شمال کشور عدد ایکس است باید برداشت از جنگل سبب کاهش این موجودی نشود و حجم موجودی جنگل پایدار بماند. در واقع ما باید به اندازه‌ای که جنگل تولید می‌کند از آن برداشت کنیم این در حالی است که همواره از جنگل به شیوه‌های مختلف برداشت شده؛ شیوه‌هایی که اغلب مشخص نیست و در نتیجه میزان واقعی برداشت‌ها در هاله‌ای از ابهام قرار دارد.»


وی تصریح کرد: «برداشت از جنگل‌های شمال عدد مشخص ایکس به اضافه یک عدد مبهم است که این عدد مبهم شامل برداشت‌های روستائیان، رانش زمین، ساخت مسیرهای دسترسی نامتعارف و تبدیل عرصه‌های جنگلی به اراضی کشاورزی است. به همین دلیل سطح جنگل‌های ما مرتب سیر نزولی طی کرده و موجودی جنگل‌ها کاهش یافته است.»


خوشنویس افزود: «وقتی محدوده جنگل‌ها به‌ویژه جنگل‌های غرب را روی نقشه یک‌پنجاه‌هزارم بررسی می‌کنیم می‌بینیم براساس نقشه از سطح جنگل‌ها چندان کاسته نشده است اما نکته‌ای که وجود دارد این است که دراین رویشگاه‌ها، جنگل‌های درجه یک به درجه دو و درجه دو به درجه سه و الی آخر تبدیل شده که نشان‌دهنده سیر قهقراست. با همین رویکرد است که طرح استراحت جنگل مطرح می‌شود با این توجیه که بخش‌های ازدست‌رفته جنگل ترمیم و احیا شود.»


این پژوهشگر منابع طبیعی، مساحت جنگل‌های تولیدی کشور را یک میلیون و 200 هزار هکتار عنوان کرد و گفت: «برخی مساحت جنگل‌های تولید را بالغ بر یک میلیون و 800هزار هکتار اعلام کرده‌اند اما آنچه مسلم است بخش عمده‌ای از این جنگل‌ها در شمار جنگل‌های حفاظتی قرار دارد که نباید از آنها برداشت شود. اگر ما مساحت رویشگاه‌های جنگل‌های تولید کشور را همان عدد یک میلیون و 200هزار هکتار درنظر بگیریم حق نداریم از این رویشگاه‌ها سه الی چهار میلیون مترمکعب چوب برداشت کنیم زیرا این جنگل‌ها آنقدر ضعیف شده‌اند که امکان رعایت اصل مستمر در این جنگل‌ها وجود ندارد. در چنین شرایطی اجرای طرح استراحت سبب می‌شود درختان جوان، نیمه‌جوان و مسن به سطحی برسند که بتوان از این درختان برداشت کرد.»


راه‌های تخریب جنگل را ببندید


به گفته وی«استراحت جنگل باعث می‌شود ما بتوانیم بخش‌های ازدست‌رفته جنگل را که تاکنون مبهم بوده و نتوانسته‌ایم در محاسبات بیاوریم احیا کنیم مشروط به اینکه اصول زیست‌محیطی و اصول مدیریتی و حفاظتی رعایت شود. طرح استراحت جنگل نباید باعث توقف طرح‌های منابع طبیعی شود. اجرای این طرح باید مانع جریانات پشت‌پرده مانند احداث جاده، تبدیل و تغییر کاربری اراضی جنگلی و قاچاق چوب شود. باید جلوی همه این مسائل گرفته شود ضمن آنکه سوخت جایگزین برای حاشیه‌نشینان جنگل تأمین شود. آنچه مسلم است طرح استراحت با متوقف کردن طرح‌های جنگل‌داری و بهره‌برداری به جایی نمی‌رسد.»


خوشنویس بستن در جنگل‌ها را مردود دانست و گفت: «با بستن درجنگل گرچه ممکن است بخش‌هایی روبه احیا برود اما با توجه به شرایط موجود جنگل‌ها امکان سیرقهقرا هم وجود دارد. براساس علم جنگل‌شناسی همه درختان به سن دیرزیستی می‌رسند. سن دیرزیستی در گونه‌های مختلف متفاوت است ولی در این سن، پوسیدگی درختان آغاز می‌شود و درخت از درون شروع به پوسیدن می‌کند و این پوسیدگی به سمت جداره و درنهایت به پوشش بیرونی می‌رسد در چنین شرایطی هر چند چوب‌زایی ادامه دارد ولی سرعت پوسیدگی درون درخت بیشتر از چوب‌زایی است به‌طوری که این پوسیدگی به نازک شدن دیواره چوبی منجر می‌شود تا آنجا که درخت براثر وزش باد یا برف سنگین خرد می‌شود و فرومی‌ریزد. اگر این اتفاق نمی‌افتاد در بسیاری از رویشگاه‌ها ما شاهد درختان 20الی 30هزار ساله بودیم.


با افتادن یک درخت تنومند، نهال‌ها و درختان جوان اطراف آن به‌شدت آسیب می‌بینند به همین دلیل با مدیریت صحیح باید درختانی که به سن دیرزیستی رسیده‌اند از جنگل خارج شوند تا مجال رشد نهال‌ها و درختان جوان فراهم شود.» وی در پایان تأکید کرد: «مدیریت جنگل زمانی کارساز است که بتوانیم راه‌های تخریب را ببندیم. وقتی راه تخریب باز باشد هیچ توصیه‌ای نمی‌تواند کارساز باشد حتی بستن در جنگل هم نمی‌تواند مانع تخریب‌ها شود.»

تبریک! چیزی به پیروزی ما در ماجرای تنبیه متجاوزین به باغ گیاهشناسی نوشهر نمانده است ...

روز گذشته وکیل پرونده تعرض به باغ گیاهشناسی نوشهر اعلام کرد: با حکم دادستان انقلاب قرار مجرمیت مدیرکل بندر نوشهر به دلیل قطع درختان صادر شد. فعالان محیط زیستی و دوستداران محیط زیست کشور از یک‌سو و مسئولان باغ گیاهشناسی نوشهر از سوی دیگر از شنیدن این خبر خوشحال خواهند بود چرا که صدور قرار مجرمیت برای این مقام استانی مازندران نتیجه پیگیری دو ساله مسئولان باغ گیاهشناسی نوشهر برای درختانی است که بی‌صدا در این پارک به خاک افتادند. باغ گیاهشناسی نوشهر با درختانی با عمر 90 سال حدود 54 سال پیش به عنوان اولین باغ پژوهشی و اکولوژیک در ایران و خاورمیانه ساخته شد که پرورش 1400 گونه گیاه در آن باغ موزه را به یک موزه تبدیل کرده بود. ولی در روز هشتم آبان ماه سال 89 اداره بنادر نوشهر اقدام به تصرف بخشی از این باغ برای احداث جاده کمربندی کرد که در صورت اجرای این عملیات حدود 50 هزار درخت و درختچه و چندین هکتار زمین زیرکشت گیاهان دارویی تخریب می‌شد. عبدالعلی ریاحی وکیل انجمن صنفی هیات علمی موسسه تحقیقات جنگل‌ها و مراتع کشور اعلام کرد: به دنبال تجاوز به باغ گیاهشناسی نوشهر پرونده‌ای در دادسرای شهرستان نوشهر تشکیل شد و چون متشاکی در حد مدیرکل بود پرونده با قرار عدم صلاحیت به دادسرای مرکز استان (ساری) منتقل شد. وی افزود: شعبه 5 بازپرسی ساری پرونده را مورد مطالعه قرارداد و قرارمجرمیت برای متهم پرونده (مدیرکل بندر نوشهر) به دلیل قطع اشجار و تصرف عدوانی صادر کرد. این قرارمجرمیت با‌ موافقت دادستان ساری در مرحله صدور کیفرخواست است و بعد از صدور کیفرخواست مطابق قانون در دادگاه کیفری استان رسیدگی می‌شود. پیش از این آرمان به نقل از مسئولان این باغ گیاهشناسی اعلام کرده بود که شورای تامین استان یکی از اصلی‌ترین نهادهای پیگیری تخریب این پارک است. شهرام کیادلیری رئیس این پارک در گفت‌وگو با آرمان با اظهار تعجب از تصمیم شورای تامین استان گفته بود که این شورا در آخرین جلسه خود رای به تخریب بخش‌هایی از این باغ مهم برای عبور جاده ترانزیتی داده است. شهرام کیادلیری به مخالفت وزیر جهاد و کشاورزی و معاون او با تخریب این باغ اشاره کرده و گفت: «سوال اصلی اینجاست که چرا باید نظر نهایی در اینباره از سوی شورای تامین استان صادر شود.» پیش از این نیز معاون برنامه‌ریزی و پشتیبانی مرکز تحقیقات کشاورزی و منابع طبیعی استان مازندران خواستار حفظ باغ گیاهشناسی نوشهر به عنوان تنها باغ موجود در مازندران شده بود. سید احسان ساداتی با اعلام اینکه «این باغ گیاهشناسی برای پژوهشگران ارزش زیادی دارد و بسیاری از گونه‌های خارجی، نخستین‌بار در این باغ کاشته شده» خواستار حفظ این باغ شده بود تا اکوسیستم موجود در این فضا حفاظت شود. صدور رای جدید دادستانی انقلاب می‌تواند گام تازه‌ای برای حفظ این باغ باشد.


درخواست از رییس جمهور برای پاسداری از باغ گیاه شناسی نوشهر

بیش از یکصد نفر از پژوهشگران و کارشناسان شاغل در بخش پژوهش منابع طبیعی،  طی نامه ای از رییس جمهور خواستند تا از کیان باغ گیاهشناسی نوشهر در برابر متجاوزان دفاع کند. شرح نامه در ادامه آمده است:


جناب آقای دکتر محمود احمدی نژاد

مقام عالي رياست جمهوري اسلامي ايران

با سلام و احترام


، «از همه دوستداران طبیعت و حیات انسانی و گروه‌های مردمی که با سخنرانی‌ها و تجمعات و روشنگری‌های خود، موجب تحریک حساسیت مثبت نسبت به ضرورت صیانت از محیط زیست شده‌اند، تشکر می‌کنم .»


از بیانات رییس جمهور اسلامی ایران در اجلاس کپنهاگ در دی ماه سال 1388


جناب آقای رییس جمهور، حقیقت این است که ما اعضای هیأت علمی مؤسسه تحقیقات جنگل‌ها و مراتع کشور، بیش از یک دهه است که می‌کوشیم در راستای اجابت سخن ارزشمند حضرتعالی که در پیشانی این نامه می‌درخشد، توانمندی‌ها، فرصت‌ها و برتری‌های دیرینه‌ترین باغ گیاه‌شناسی ایران در نوشهر را به گوش و چشم مردم و مسئولین رسانده و آنها را به ضرورت صیانت از این مجموعه‌ی بی‌نظیر واداریم. اما متاسفانه هر از چندگاه به بهانه‌ی احداث یک جاده کمربندی، برخی از مدیران محلی در سطح شهرستان نوشهر و استان مازندران با تحت فشار قرار دادن مسئولین باغ و مدیران بخش پژوهشی منابع طبیعی کشور می‌‌کوشند تا بخشی از این باغ را تصرف و با قطع درختان و درختچه‌هایش زمینه را برای نابودی کامل این موزه‌ی زنده‌ی حیات پژوهشی ایران در بخش منابع طبیعی و گیاهشناسی تسهیل کنند. این در حالی است که به راحتی می‌توان به جای عبور جاده از محدوده‌ی 35 هکتاری باغ، با اخذ مالکیت چند باب منزل مسکونی، جاده‌ی دیگری را از کنار آن عبور داد و یا آن که اقدام به احداث و ساخت یک پل هوایی کرد تا بدین‌ترتیب، هم موجودیت باغ آسیب نبیند و هم اندوخته‌های گیاهی شهرستان نوشهر برای تضمین سرانه‌ی فضای سبز شهروندان محفوظ مانده و به این ترتیب، یکی از مفاخر این استان در حوزه توریسم علمی/پژوهشی و آموزشی بتواند به حیات خود ادامه دهد.

گفتنی آن که این باغ به عنوان یک اثر تاریخی ملی با شماره 17795 در سازمان میراث فرهنگی و گردشگری کشور هم به ثبت رسیده است که قوانین مدون کشوری هر گونه تعرض و تخریب آن را ممنوع دانسته است. ثبت این اثر تاریخی به علت وجود پایه‌های ارزشمند و کم‌نظیری چون تنها پايه بلوط چوب پنبه در ايران،  قديمي‌ترين پايه‌هاي دارتالاب و ژينكو در كشور و درختانی با قدمت 150 الی 200 سال  بوده و تنها جايي است كه مي‌توان دو گونه جديد و منحصر به فرد را كه در سال‌هاي اخير از استان مازندران به دنيا معرفي شده است (گونه اسپيره نوشهري و افراي مازندراني) به طور كاشته شده يافت. 

    چنین است که ما اعضای هیات علمی و کارشناسان موسسه تحقیقات جنگل ها و مراتع کشور از آن مقام عالی تقاضا داریم تا در این ماجرا دخالت کرده و اجازه ندهند تا قدیمی‌ترین باغ گیاهشناسی ایران و خاورمیانه در نوشهر به بهانه‌ی توسعه‌ای ناپایدار، آسیبی جدی و جبران‌ناپذیر بیند.


سخنرانی فصلی انجمن در 15 بهمن 1391

به آگاهی علاقه مندان می رساند، سومین سخنرانی فصلی انجمن در سال 1391 در تاریخ 15 بهمن ماه 1391 در تالار اجتماعات موسسه تحقیقات جنگلها و مراتع کشور برگزار خواهد شد. این مراسم با حضور آقای دکتر محمدرضا نوتاش، مشاور رییس سازمان تحقیقات، آموزش و ترویج کشاورزی برگزار می شود. ایشان در این جلسه به معرفی نقشه جامع علمی کشاورزی ایران خواهند پرداخت.

مراسم از ساعت 10 صبح آغاز شده و ورود برای عموم آزاد است.

شمارش معکوس برای تخریب باغ گیاه‌شناسی نوشهر!

بولدوزرها مهم‌ترين گنجينه پژوهشي منابع طبيعي و كشاورزي را نشانه گرفته‌اند



با آنکه انتظار می‌رفت که مسئولان اجرایی کشور به درخواست صدها کارشناس و پژوهشگر منابع طبیعی مبنی بر مصون ماندن باغ گیاه‌شناسی نوشهر پاسخ مثبت دهند اما بنابر مصوبه شورای تامین استان مازندران قرار است بخشی از این باغ که از آن به‌عنوان قدیمی‌ترین باغ گیاه‌شناسی کشور یاد می‌شود قربانی احداث مسیری شود که جاده کمربندی را به نوشهر متصل می‌کند.
کارشناسان و اعضای هیأت علمی منابع طبیعی و کشاورزی کشور می‌گویند تخریب این باغ از یک‌سو، صدها محقق و دانشجو را از مهم‌ترین مرکز تحقیقاتی منابع طبیعی و کشاورزی کشور محروم می‌کند و از سوی دیگر، وجهه کشور را نزد جهانیان خدشه‌دار می‌سازد.

«باغ گیاه‌شناسی نوشهر در هر شرایطی باید حفظ شود» این جمله فصل‌الخطاب گفته‌های مهندس کاظم نصرتی‌نصرآبادی است؛ کارشناس پرسابقه‌ای که سال‌ها ریاست جامعه جنگلبانی کشور را برعهده داشته است. او ضمن ابراز تأسف از خطری که باغ گیاه‌شناسی نوشهر را تهدید می‌کند، می‌گوید: «از دهه 40 ما توانستیم با عبور از جنگلبانی به جنگلداری برسیم و طرح‌های جنگلداری و مدیریت جنگل را جایگزین گارد و یگان حفاظت کنیم. این رویکرد مثبتی بود که سبب شد تا با نگاه علمی و فنی، جنگل مدیریت شود. به موازات این تغییر، در سال1347 مؤسسه تحقیقات جنگل‌ها و مراتع کشور تشکیل شد تا مدیریت جنگل مبتنی بر پژوهش و تحقیقات باشد.»

نصرتی می‌افزاید: «از آنجایی که ما در رویشگاه‌های طبیعی کشور از تنوع زیستی در خور توجهی برخورداریم این تنوع گونه‌ها، ایجاب می‌کرد که فعالیت‌های مرتبط با منابع طبیعی بر پایه پژوهش و تحقیق استوار باشد با همین نگاه بود که در نقاط مختلف، باغ‌های اکولوژیک و گیاه‌شناسی ازجمله باغ گیاه‌شناسی نوشهر تاسیس شد.»

وی که در دوران خدمت اداری خود، سال‌ها مدیریت جنگل‌های شمال کشور را عهده‌دار بوده است باغ گیاه‌شناسی نوشهر را حاصل سال‌ها تلاش کارشناسان و محققان منابع طبیعی می‌داند و می‌گوید: «این باغ یک الگو و نمونه است که نباید به هیچ بهانه و قیمتی تخریب شود بلکه شایسته است آن را تقویت کنیم. حداقل اگر به وسعت آن اضافه نمی‌کنیم از نظر علمی و پژوهشی زمینه ارتقای آن را فراهم کنیم.»

نصرتی تصریح می‌کند: «تخریب این باغ، تخریب منابع پایه کشور است؛ توهین به علم و تحقیقات است. چنانچه این باغ تخریب شود در دنیا تصویری که از ما ارائه می‌شود تصویر ملتی است که کارهای پژوهشی را شروع می‌کند اما پس از 50 سال تلاش، آن را قربانی طرحی می‌کند که هیچ اولویتی ندارد؛ از نظر جهانیان این بدترین شکل سرمایه‌گذاری است.»

این باغ را برای حفظ منابع طبیعی تحمل کنید

دکتر حسین آخانی، استاد دانشگاه تهران در این باره می‌گوید: «باغ‌های گیاه‌شناسی در قرن شانزدهم میلادی و با وقوع رنسانس جایگاه ویژه‌ای پیدا کرد و با ارتقای منزلت علم در جامعه، محققان تاسیس این باغ‌ها را در مراکز دانشگاهی آغاز کردند. یکی از اهداف شکل‌گیری این باغ‌ها، آشنا شدن مردم با گیاهان به‌خصوص گیاهان دارویی بود. اما با پیشرفت‌های علمی، اهداف والاتری برای این باغ‌ها در نظر گرفته شد. ایجاد مرکزی برای پژوهش و مرکزی برای سازگاری گیاهان وحشی در باغ‌های گیاه‌شناسی به منظور استفاده از آنها در کشاورزی، ژنتیک و مهندسی ژنتیک ازجمله این اهداف بود.»

این گیاه‌شناس خاطرنشان می‌کند: «یکی دیگر از اهداف باغ‌های گیاه‌شناسی تبدیل این باغ‌ها به مراکز گردشگری است به‌طوری که باغ گیاه‌شناسی کیو در انگلیس سالانه دومیلیون بازدید‌کننده دارد. باغ گیاه‌شناسی برلین هم به‌طور متوسط هر سال 500 هزار گردشگر را به‌سوی خود جذب می‌کند. بازدید از این باغ‌ها از یک سو، باعث ارتقای دانش علمی گردشگران می‌شود و از سوی دیگر، زمینه توسعه پایدار را فراهم می‌سازد.»

آخانی در ادامه می‌گوید: «برخلاف آنچه در کشورهای توسعه‌یافته شاهدیم در کشور ما، متأسفانه باغ‌های گیاه‌شناسی جایگاهی ندارند و با همین نگاه، توسعه این باغ‌ها در دانشگاه‌ها جایی ندارد؛ درنتیجه شمار باغ‌های گیاه‌شناسی کشور محدود به سه باغ است؛ «باغ گیاه‌شناسی نوشهر» و «باغ گیاه‌شناسی ملی ایران» که زیر نظر وزارت جهاد کشاورزی اداره می‌شوند و«باغ گیاه‌شناسی ارم» که زیر نظر دانشگاه شیراز است. اما بقیه مراکز علمی و دانشگاهی و حتی دانشگاه تهران از داشتن یک باغ گیاه‌شناسی محروم هستند. البته در پردیس کرج یک باغ گیاه‌شناسی وجود دارد ولی این باغ در مقایسه با باغ‌های دیگر چندان فعال نیست.»

وی با تاکید بر اهمیت باغ‌های گیاه‌شناسی یادآور می‌شود: «در حالی ما به باغ‌های گیاه‌شناسی اهمیتی نمی‌دهیم که کشور ما با وسعتی بالغ بر یک‌میلیون و 600هزار کیلومتر مربع با تهدیدات متعددی نظیر ریزگردها، شور‌شدن زمین، افت آب‌های زیرزمینی، سیل و معضلات ناشی از آلودگی در شهرها مواجه است. آیا با وجود این همه معضل نباید ما چند هکتار باغ گیاه‌شناسی را تحمل کنیم ؟ این باعث تأسف و شرمندگی است که ما این چند هکتار را که نقشی انکارناپذیر در آموزش و پژوهش دارد می‌خواهیم قربانی جاده‌ای کنیم که مسیرهای جایگزین دارد. این زیبنده کشور نیست.»
آخانی خسارت تخریب ناشی از باغ گیاه‌شناسی نوشهر را فرامنطقه‌ای عنوان می‌کند و می‌گوید: «مسئله فراتر از آن چیزی است که برخی تصور می‌کنند. وجود باغ‌های گیاه‌شناسی یک ضرورت برای کشور است براین اساس مسئولان باید هر شش‌ماه یک باغ گیاه‌شناسی تاسیس کنند نه اینکه همین سه باغ را از بین ببرند.»

تیشه بر ریشه پژوهش

دکتر خسرو ثاقب‌طالبی، محقق مؤسسه تحقیقات جنگل‌ها و مراتع با اشاره به مساحت کم رویشگاه‌های جنگلی می‌گوید: «ما در کشوری زندگی می‌کنیم که وسعت جنگل‌های آن بسیار اندک است آن وقت می‌خواهیم یکی از قدیمی‌ترین باغ‌های گیاه‌شناسی کشور را قربانی ساخت جاده کنیم. این بسیار دور از انتظار و باعث تأسف است. باغ گیاه‌شناسی نوشهر هویت و تاریخچه بندر نوشهر است اگر از نوشهر قدیمی‌تر نباشد جوان‌تر نیست. برای شکل‌گیری این باغ 50 سال وقت صرف شده است. حاصل 50 سال زحمت محققان و کارشناسان دلسوز این باغ را به گنجینه‌ای بی‌نظیر از گونه‌های نادر گیاهی اعم از داخلی و خارجی تبدیل کرده است با وجود این، قرار است این باغ قربانی ساخت جاده‌ای شود که گزینه‌های جایگزین دارد.»

این پژوهشگر جنگل می‌افزاید: «اگر احداث مسیر دسترسی برای اتصال کمربندی نوشهر به بندر این همه ضرورت دارد چرا مسئولان ذیربط، مسیر مورد نظر را به گونه‌ای انتخاب نمی‌کنند که باغ گیاه‌شناسی مصون بماند. مسئله این است که متولیان احداث جاده نمی‌خواهند برای احداث مسیر مورد نظر هزینه کنند و درنتیجه منابع طبیعی و محیط‌زیست را قربانی می‌کنند. در حالی که این باغ از نظر علمی و تحقیقاتی جایگاهی بی‌نظیر دارد؛ آمار دانشجویانی که هر سال به این مرکز مراجعه می‌کنند بخشی از اهمیت این مرکز را نشان می‌دهد.» وی با اشاره به اینکه تخریب این باغ به‌سادگی میسر است اما ساخت آن به سال‌ها خون دل خوردن نیاز دارد، تصریح می‌کند: «صرف‌نظر از همه ارزش‌های انکارناپذیر باغ گیاه‌شناسی نوشهر، در فضایی که ساخت‌و‌سازهای مسکونی، اداری و تجاری همه شهر را فراگرفته، وجود چنین باغی غنیمت است که مسئولان باید آن را با چنگ و دندان حفظ کنند نه اینکه آن را برای ساخت مسیری که جایگزین دارد تخریب کنند.»

مهندس محمد درویش، قائم‌مقام انجمن علمی اعضای هیأت علمی مؤسسه تحقیقات جنگل‌ها و مراتع از باغ گیاه‌شناسی نوشهر به‌عنوان موزه تحقیقات منابع طبیعی کشور یاد می‌کند و می‌گوید: «یکی از دلایل حفظ این مجموعه آن است که اگر قرار باشد مطالعات تاریخ‌نگاری در حوزه پژوهش‌های منابع طبیعی صورت بگیرد با حذف این مجموعه این مطالعات عملا ناقص می‌ماند.»

وی ادامه می‌دهد: «بسیاری از کارشناسان و مدیران منابع طبیعی واحدهای درختکاری را در این مرکز گذرانده‌اند مرکزی که قدمت آن به 50 سال می‌رسد. نکته در خور تامل اینکه با توجه به توسعه شتابان نوشهر، این باغ تنها مجموعه منسجمی است که در محدوده شهر از تخریب‌ها مصون مانده است. این باغ یکی از جاذبه‌های گردشگری و توریسم علمی به حساب می‌آید از این رو، انتظار می‌رود مسئولان با حمایت از این مرکز تحقیقاتی و پژوهشی باارزش حمایت کنند نه اینکه با سنگ اندازی مانع صیانت و حفاظت از آن شوند.»

باغی همسنگ با باغ‌های گیاه‌شناسی جهان

باغ گیاه‌شناسی نوشهر در اوایل دهه 30 در عرصه‌ای به وسعت 35هکتار تأسیس شد. این باغ که با شماره 17795 در فهرست آثار ملی ایران به ثبت رسیده در حال حاضر بالغ بر 800گونه از گونه‌های گیاهی نادر داخلی و خارجی را در خود جای داده است. ‌گونه‌های گیاهی موجود در این باغ طی سالیان متمادی با تغییرات شرایط محیطی سازگار شده و به بذر نشسته‌اند و سال‌هاست که به‌طور مستمر از نهال‌های برآمده از این باغ، در جنگل‌کاری‌ها، پارک‌ها و فضای سبز کشور استفاده می‌شود. باغ گیاه‌شناسی نوشهر علاوه بر ارزش تحقیقاتی و مطالعاتی، تنها باغ گیاه‌شناسی ناحیه هیرکانی است و در مجامع بین‌المللی نظیر اتحادیه جهانی حفاظت از طبیعت (IUCN) از اهمیت و اعتبار ویژه‌ای برخوردار است.

اما بدون‌توجه به این ارزش‌ها، در سال1382 طرح احداث راه دسترسی بندر به کمربندی نوشهر که بخشی از آن از داخل باغ گیاه‌شناسی عبور می‌کند از سوی اداره کل بنادر و دریانوردی مازندران در دستور کار قرار گرفت. این طرح با مخالفت‌های وزارت جهادکشاورزی، سازمان تحقیقات، آموزش و ترویج کشاورزی، مؤسسه تحقیقات جنگل‌ها و مراتع کشور، سازمان جهادکشاورزی مازندران و مرکز تحقیقات کشاورزی و منابع طبیعی مازندران مسکوت ماند. با وجود این، هفت‌سال بعد و پس از کشمکش‌ها و نامه‌نگاری‌های متعدد،کارکنان اداره کل بنادر و دریانوردی در آبان‌ماه 89 با ماشین‌آلات سنگین راهسازی‌ بدون مجوز و بدون هماهنگی وارد این باغ شدند و سه‌ هکتار از عرصه‌های این مرکز تحقیقاتی را تخریب کردند. هر چند دفاع جانانه کارکنان باغ در مقابله با تخریب‌کنندگان و پیگیری مسئولان وزارت جهاد کشاورزی منجر به رای تحسین‌برانگیز مرجع قضایی مبنی بر توقف این عملیات مخرب شد و انتظار آن بود که با این اقدام قضایی، باغ گیاه‌شناسی نوشهر برای همیشه مصون بماند اما مصوبه اخیر شورای تامین استان که خبر آن هفته گذشته منتشر شد امید جامعه منابع طبیعی را برای حفظ ارزشمندترین مرکز تحقیقاتی و پژوهشی تبدیل به یاس کرد. بر اساس این مصوبه، تخریب باغ قطعی شده است.

خبرنامه 35 انجمن: سرمقاله

جایگاه منابع طبیعی در سال تولید ملى 

در سالی به سر می‌بریم که در پیشانی‌اش، عنوان : "تولید ملى، حمایت از کار و سرمایه‌ى ایرانی" به چشم می‌خورد؛ ابتکاری که براي سال پيش‌رو توسط عالی‌ترین مقام جمهوری اسلامی ایران به کار گرفته شده تا بر بنیاد مهم‌ترین راهبردهای کلان ایران مبتنی بر سند چشم‌انداز بیست ساله کشور – ایران 1404 بتوان کارمایه‌ها را به سمت تحقق این آرمان‌های مقدس و متعالی، جهت داده و شتاب بخشید.

از آنجا که برخورداری از "محیط زیست مطلوب" یکی از پیش‌شرط‌های تحقق رفاه ملی در چشم‌انداز 1404 تصویر شده است، شعار امسال از اهمیتی دوچندان برخوردار می‌شود. چرا که این اندوخته‌های طبیعی است که در هر سرزمینی به عنوان بستر تولید از آنها یاد می‌شود. به دیگر سخن، اگر حال منابع طبیعی و کیفیت زیست‌مندان گیاهی و جانوری‌اش خوب نباشد، آشکار است که توان تولیدی و کیفیت محصولات آن نیز قابل رقابت با همتایان و رقبای اروپایی و آسیایی و آمریکایی‌اش نخواهد بود.

چنین است که یادداشت پیش رو شکل گرفته و می‌کوشد تا نشان دهد، چگونه راه حمایت از تولید ملی از منابع طبیعی می‌گذرد.

مقام معظم رهبری، سال 1391 را به نام  "سال تولید ملى، حمایت از کار و سرمایه‌ى ایرانی" نام‌گذاري کردند. شايسته است که برنامه‌ريزان و مجريان نگاهي درخور به جايگاه منابع طبيعي را در برنامه‌ريزي‌ها و فعاليت‌هاي سال پيش‌رو داشته باشند. در ابتدا بايد جايگاه اين منابع را در توليد ملي بررسي و اثرات مخرب نديده گرفتن اين جايگاه را به خوبي تبيين کرد.

اين مسأله در چند دهه اخير مورد اتفاق نظر بسياري از اقتصاددانان و همچنين حافظان محيط زيست قرار گرفته است که حفاظت از زيست‌ بوم‌هاي مختلف و تنوع زيستی در جهان عاملي اساسي براي دست يافتن به يک اقتصاد پايدار و سبز است و انعطاف‌پذيري ساختار اقتصاد جهاني تا حد زيادي به وضعيت محيط زيست و طبيعت وابستگي دارد. در حقيقت افزایش تولید ملی نیازمند سه عامل است: منابع طبیعی، منابع انسانی و سرمایه. این سه عامل در کنار یکدیگر، جریان تولید را تشکیل میدهند. کشور ایران از لحاظ دارایی‌های طبیعی، انسانی و سرمایه در جايگاه بسيار مناسبي قرار گرفته است و اگر بتواند بر موانع و مشکلات غلبه کند، با عزم ملی و جهادی همگانی خواهد توانست مرزهای توسعه و ترقی را درنوردد.

منابعی چون نفت، گاز، معادن، جنگل‌ها، مراتع و...  در تولید ملی و بهره‌برداری از امکانات بومی به طور مستقیم یا غیر‌مستقیم نقش دارند، از این منابع می‌‌توان مستقیم در تولید محصولات بومی، تأمین کالاها و نیازهای داخلی، بالا بردن کیفیت تولیدات و صادر کردن آن به دیگر کشورها بهره جست. تعادل موجود در اکوسیستم‌های مختلف درصورت پشتیبانی و حراست صحیح می‌تواند منابع درآمدی ویژه‌ای مثل درآمدهای حاصل از گردشگری را به همراه داشته باشد. همین تعادل می‌تواند خاک و آب لازم را برای کشاورزی در اختیار ما قرار دهد. در واقع تنوع اقلیمی و قرار گرفتن کشور در عرض‌های جغرافیایی متعدد و از سوی دیگر دسترسی به آب‌های آزاد و وجود دریاچه‌های طبیعی کشور ما را  در وضعیت منحصر به فردی از اين نظر قرار داده است. این منابع به عنوان مهمترین و کمیاب‌ترین عامل در رشد تولید و نیل به توسعه قلمداد می‌‌گردد. بهره‌برداری و استفاده صحیح از این منابع نیازمند عزمی همه جانبه و دقتی بیش از حد است. شعار تولید ملی، حمایت از کار و سرمایه ایرانی اگر به‌درستی فهمیده و تفسیر شود می‌تواند شکوفایی منابع طبیعی و محیط زیست کشورمان را به‌دنبال داشته باشد و در غیر این‌صورت می‌تواند درست برعکس باشد.

متاسفانه وقتی با مقوله تولید ناخالص ملی روبرو می‌شویم همه چیز فدای اعداد و ارقام می‌شود. ما در علم اقتصاد چند کلید واژه مهم داریم که یکی از آنها تولید ناخالص داخلی ((Gross Domestic Product (GDP) است بحث تولید ناخالص داخلی بر اساس محاسباتی است که از روی آمار مالی ارائه شده در بانک مرکزی یا در وزارت اقتصاد و دارایی انجام می‌گیرد و بر اساس ارزش‌های اقتصادی کل در‌آمدهای حاصل در طول یک سال فعالیت مالی بدون کسر هزینه‌ها و مخارج رسیدن به این رقم استوار است. از این مسأله برای برآورد ظرفیت زایش اقتصادی کشور به صورت ناخالص یا مقایسه زمانی رشد اقتصادی استفاده می‌شود ولی چون در این آمار مشخص نمی‌شود که این تولید با چه هزینه‌ای همراه بوده و به ازای هر واحد هزینه چه مقدار تولید صورت گرفته است، این معیار مهم‌ترین معیاری است که توسط تحلیل‌گران و مفسران اقتصادی شاخص¬های کلان برای مقایسه اقتصادی بین کشورها مدنظر قرار داده می‌شود، چون اعداد تولید ناخالص داخلی بزرگ و دهان پرکن هستند و دولت‌ها و مسئولان بیشتر مایل به استفاده از آن به عنوان معیار فعالیت‌های خود هستند. این نگرش در‌صورتی که دامن دولتمردان ما را بگیرد یکی از مهم‌ترین بخش‌هایی که به شدت مورد بی مهری و تهاجم قرار خواهد گرفت منابع طبیعی خواهد بود به طور مثال معضل خام‌فروشی در این عرصه تشدید خواهد شد چون GDP در اقتصاد مترادف است با ارز‌آوری، هر چه صادرات بیشتر باشد GDP بالاتر می‌رود حال تفاوتی نمی‌کند این صادرات مواد خام باشد یا مواد ساخته شده. بطور مثال یک تن خاک معدن انگوران زنجان را به علت داشتن منابع روی  به یک دلار می فروشیم و یک باطری را که ممکن است فقط یک میلی گرم از روی همین معدن در آن بکار رفته باشد را به قیمت یک دلار وارد می‌کنیم. یا در جای دیگر برای بدست آوردن محصولی ناچیز در کوتاه مدت منابع دیگری اعم از آب، خاک و در نهایت تعادل اکوسیستم را در دراز مدت از دست می‌دهیم تا GDP را افزایش دهیم. منابع طبیعی شامل منابع تجدید‌پذیر (جنگل، مرتع، اراضی کشاورزی) و منابع تجدیدناپذیر (انواع کانی‌ها و نفت و زغال‌سنگ و گاز) سرمایه‌های بزرگ هر کشور برای بهر‌ه‌برداری‌های بعدی هستند. این منابع به صرف استحصال از ارزش افزوده بالایی برخوردار نخواهند شد. مهم‌ترین بخش استفاده از این منابع، تبدیل و اعمال تغییراتی است که با استفاده از نیروی انسانی ماهر و متخصص و تکنولوژی‌های مدرن بر روی آنها صورت می¬گیرد. هرچه سطح تبدیل و ارزش افزایی استفاده از این منابع بالاتر برود، درآمدزایی اقتصادی، تولید،  نهادینه کردن کار و بومی‌سازی تکنولوژی‌های مدرن نیز توسعه می‌یابد. اگر براي منافع کوتاه مدت تعجيل به خرج دهيم از جهت مختلف کشور را با مخاطراتي روبرو مي‌کنيم که برطرف کردن آن به سادگي امکان‌پذير نمي‌باشد چرا؟ چون منابع طبيعي به عنوان بستر حيات و توسعه پايدار كشور، متعادل‌كننده اكوسيستم و پشتوانه بخش كشاورزي است و نقش آن در كنترل هرز آب‌هاي سطحي، تغذيه سفره‌هاي آب زير‌زميني، حفظ و توليد خاك نباتی، توليد اكسيژن، تلطيف هوا، پالايش گازهاي سمي، تأمين غذا و پروتئين، توليد مواد دارويي و صنعتي، پناهگاه حيات وحش، توليد علوفه و چوب و ... بر كسي پوشيده نيست. در حقیقت سه عنصر نیروی انسانی ماهر و متخصص، منابع طبیعی و توسعه یافتگی سطح تکنولوژی است که اساس و محور همه سرمایه‌های یک کشور را تشکیل می‌دهند  و پر واضح است که مقصود رهبری معظم انقلاب از تولید، نگاه مثبت¬اندیش به مفهوم تولید بوده است.

خوشبختانه در امر قانون‌گذاری و توجه به مقوله منابع طبیعی و محیط زیست دولت‌مردان ما در برهه‌های تاریخی و تعیین‌کننده همیشه دیدگاه‌های مثبت، فراگیر و آینده‌نگرانه¬ای داشته‌اند و در برنامه‌ریزی‌های کلان به‌خوبی این امر را مورد توجه قرار داده‌اند بطور مثال در سند توسعه منابع طبيعي در چشم‌انداز بيست ساله جمهوري اسلامي ايران، كه توسط مقام معظم رهبري تاييد و ابلاغ گرديده، آمده است: " ايجاد عزم ملي در احياي منابع طبيعي تجديدشونده و توسعه پوشش گياهي براي حفاظت و افزايش بهره‌وري مناسب و سرعت بخشيدن به روند توليد اين منابع و ارتقاء بخشيدن به فرهنگ عمومي و جلب مشاركت مردم در اين زمينه، سرلوحه و نقطه عطف لزوم توجه و اهتمام به منابع طبيعي كشور مي‌باشد كه مبناي تنظيم سياست‌هاي كلي برنامه پنج ساله آينده را تشكيل مي‌دهد". علاوه بر این، اصول 45، 48 و50 قانون اساسي جمهوري اسلامي ايران نيز در خصوص اهمیت جنگل‌ها و مراتع تأكيداتي دارند، براي مثال در اصل 50  چنين آمده است"حفاظت محيط زيست كه نسل امروز و نسل‌هاي بعد بايد در آن حيات اجتماعي رو به‌رشدي داشته باشند، وظيفه عمومي تلقي مي‌گردد. از اين رو فعاليت‌هاي اقتصادي و غيرآن كه با آلودگي محيط‌زيست و تخريب غيرقابل جبران آن ملازمه پيدا كند ممنوع است."

 اما آنچه در اینجا باید مورد توجه قرار گیرد این است که اهداف هر برنامه کلانی در اثر اجرای صحیح اجزای کوچک مربوط به آن محقق خواهد شد و در حال حاضر در مقوله منابع طبيعي در بسیاری از موارد نه تنها توجه¬های لازم در جهت صحیح و با سرعت مناسب انجام  نمی¬شود بلکه گاهی عملکرد‌ها و برنامه‌ريزي‌ها درست برخلاف جهت اهداف مورد نظر است. امید است در سالی که با نگاه صحیح به افق‌های پیش‌رو سال "تولید ملی ، حمایت از کار و سرمایه ایرانی " نام‌گذاری شده منابع طبیعی که یکی از ارکان اصلی خودکفایی و تولید ملی است با دید صحیح و با توجه کافی مورد حمایت و بهره¬برداری قرار گیرد. اگر به مواردی همچون: عدم پاسخ¬گویی دستگاه‌ها و نهادهایی که فعالیت‌هایشان به نوعی عرصه منابع طبیعی را مورد تأثیر قرار می‌دهد، به متولیان امر- پایین بودن فرهنگ عمومی منابع طبیعی -  نامناسب بودن نظام‌های بهره‌برداری و کارایی کم آنها- مسائل و مشکلات حقوقی و قانونی- پایین بودن سطح فناوری در بخش منابع طبیعی- کافی نبودن مطالعات اجتماعی و اقتصادی در طرح‌ها و پروژه‌های منابع طبیعی - فقدان و کمبود اعتبارات در بخش تخصصی تحقیقات، ترویج و مشارکت‌های مردمی - کم رنگ بودن تشکیلات ترویج در ساختار سازمانی با توجه به اهداف و برنامه‌ها - نداشتن جایگاه مناسب مشارکت مردم در برنامه‌ریزی، اجرا و نظارت در پروژه‌ها، با جدیت رسیدگی نشود بهای گزافی برای افزایش تولید ملی خواهیم پرداخت هم ما و هم نسل‌های آینده.

در انتها شایسته است که به این مطلب اشاره شود که در حاضر منابع طبیعی در کشور زیر مجموعه بخش کشاورزی است بدیهی است که کشاورزی و منابع طبیعی در بسیاری از عرصه‌ها در تعارض با یکدیگر قرار می¬گیرند حال چگونه دستگاهی که بسیاری از فعالیت‌هایش در عرصه منابع طبیعی صورت می‌گیرد می‌خواهد به زیر مجموعه خود پاسخگو باشد. و بالاخره اينکه در بخش تحقيقات مشکلاتی مثل تعیین متولی مدیریت تحقیقات در زمینه منابع طبیعی و اختصاص بودجه که همیشه وجود داشته در حال حاضر بیش از پیش خود نمایی می‌کند به‌طوری‌که گاهی بنظر می‌رسد تحقیقات منابع طبیعی، کودک بی‌سرپرستی است که هر یک از اطرافیان او را به دیگری حواله می‌دهد. اعضای انجمن امیدوارند که با حل این معضلات بستر آرام و مناسب برای محقق و تحقیقات در این عرصه بوجود بیاید.


درخواستی برای ثبت در تاریخ؛ ارومیه را دریابید!

  انجمن اعضای هیات علمی مؤسسه تحقیقات جنگلها و مراتع به همراه 24 تشکل و نیز 38 فعال و متخصص نام آشنای محیط زیست و منابع طبیعی کشور، پای نامه ای را امضاء کرده اند که شاید آخرین هشدار به مسئولین در باره وضعیت هولناک دریاچه ارومیه باشد. متن نامه به قرار زیر است:

به نام آفریدگار زیبایی


هیأت رئیسه محترم مجلس شورای اسلامی

همان طور که می دانیم، حال دریاچه ارومیه خوب نیست. ارومیه ی فیروزه ای، دیر زمانی است که در بستر بیماریست و چشم انتظار دارویی برای بازیابیِ طراوت و شادابی گذشته ی خود.

ما نگرانی های مردم، تشکل ها و فعالان محیط زیست و تلاش های آنها برای اعلام همبستگی با این سرمایه ملی را می ستاییم و آن را نشان از مسئولیت پذیری ایشان در قبال ذخایر طبیعی کشور می دانیم. آری؛ به راستی که امروز دریاچه ارومیه نیازمند توجه ملی است و ما در این راستا لازم دیدیم نکاتی را به تمام کسانی که به واسطه سمت های اجرایی شان، نقشی در تعیین سرنوشت دریاچه دارند، متذکر شویم:

                تازه ترین تصویر از دریاچه ارومیه به نقل از بهروز حسنی مهمویی

1. باور اغلب متخصصان محیط زیست این است که مداخلات انسانی نظیر توسعه نامتوازن، سدسازی های بی رویه، احداث میان گذر، گسترش کشاورزیِ ناکارآمد و حفر شتابان چاه‌های مجاز و غیر مجاز، بر پیدایش مشکلات دریاچه ارومیه اثر غیر قابل انکاری داشته است و این مسئله، فقط پیامد یک روند طبیعی اکوسیستم منطقه نیست.

2. طرح های پیشنهادیِ انتقال آب بین حوضه ای، نظیر انتقال آب از رودخانه های ارس یا زاب، به علت زیان بزرگ ایجاد شده در مبدا و اثرات نامعلوم در مقصد، از طرف قریب به اتفاق کارشناسان محیط زیستی با هشدار و اعلام نگرانی مواجه شده اند. ما ضمن اعلام حمایت از این نگرانی ها و مخالفت با چنین اقدام‌های نسنجیده ای، باور داریم تصمیماتی که در آنها نگاه همه جانبه ای به اکوسیستم منطقه نشده باشد، نه تنها راه گشا نیستند، بلکه مشکلی بر مشکلات موجود اضافه خواهند کرد.

3. مشکلات به وجود آمده برای دریاچه ارومیه، یک شبه درست نشده اند که بتوان یک شبه هم آنها را رفع و رجوع کرد. باید چاره¬ای اساسی بیاندیشیم و در درجه اول باور داشته باشیم که چیزی مهم¬تر از آینده¬ی زیست بوم منطقه نیست. لذا، سازمان¬های مسئول، فراتر از متهم کردن یکدیگر، باید اشتباهات و کوتاهی هایشان را بپذیرند، و در این راه، اگر لازم شد که بر روی برخی تصمیمات قبلی غلط خود، خط قرمز بکشند، این کار را با شجاعت انجام دهند.

4. به نظر ما، در شرایط فعلی، حاکم شدن فضای گفتگوی کارشناسی و خردورزانه، بهترین اتفاقی است که می تواند بین دولت، رسانه ها، تشکل ها و کارشناسان دلسوز منابع طبیعی و محیط زیست بیافتد. گفتگویی که هدفش یک چیز باشد: "پیدا کردن راه حلی معقول برای دریاچه ارومیه."؛ راه حلی که با نگاهی جامع، تمام اکوسیستم منطقه و حیات اقتصادی، اجتماعی و طبیعی آن را مد نظر داشته باشد.

در پایان باید اشاره کرد که اگرچه دریاچه ارومیه در حال حاضر رسانه ای ترین مشکل محیط زیستی ایران شده است، اما این موضوع، یگانه مسئله ی طبیعت کشورمان نیست و ما با مخاطرات پر اهمیت دیگری از جمله سرعت بالای فرسایش خاک، تغییر کاربری و کاهش شدید عرصه های جنگلی، خشک شدن اغلب تالاب‌ها و دریاچه های مرکزی کشور، فرونشست زمین و گسترش بیابان زایی، تشدید گرد و غبار و رخداد ریزگردها و آلودگی های محیطی هم روبرو هستیم. 

بحران محیط زیست، آینده جامعه ما را به طور جدی تهدید می کند و برای مقابله با آن، نیازمند یک همبستگی و همراهی ملی هستیم: مردمی که هریک داوطلبانه، پاسدار محیط زیست باشند و مسئولانی که با امکانات و بودجه ی در دستشان و البته با درنظر گرفتن نظرات کارشناسان و دلسوزان محیط زیست کشور، پاسخگوی نگرانی های موجود باشند.

به امید روزهای بهتر برای محیط زیست ایران؛

جمعی از تشکل ها و کارشناسان محیط زیستی

رونوشت:

دفتر مقام معظم رهبری، دفتر مجمع تشخیص مصلحت نظام، دفتر ریاست جمهوری، رئیس سازمان حفاظت از محیط زیست، وزارت نیرو(وزیر محترم نیرو، معاون منابع آب وزارتخانه، مدیر عامل شرکت مدیریت منابع آب ایران)، کمیسیون آب-کشاورزی و منابع طبیعی مجلس شورای اسلامی، کمیسیون نیرو در مجلس شورای اسلامی، رسانه های همگانی

کارشناسان امضا کننده به ترتیب حروف الفبا :
1. رضا اخوان، عضو هیئت علمی موسسه تحقیقات جنگلها و مراتع 
2. وحید اعتماد، استاد دانشگاه تهران
3. محمد حسین ایران نژاد پاریزی، استاد دانشگاه یزد
4. مهدی بصیری، استاد بازنشسته دانشگاه صنعتی اصفهان 
5. عبدالرسول تِلوَری، کارشناس بازنشسته مرکز تحقیقات حفاظت خاک و آبخیزداری کشور
6. مقداد جور غلامی، استاد دانشگاه تهران
7. بهرام حسن زاده کیابی، استاد دانشگاه شهید بهشتی
8. محمد خسرو شاهی، عضو هیئت علمی موسسه تحقیقات جنگلها و مراتع
9. علی اصغر درویش صفت، استاد دانشگاه تهران
10. محمد درویش، عضو هیئت علمی موسسه تحقیقات جنگلها و مراتع
11. احمد رحمانی، عضو هیئت علمی موسسه تحقیقات جنگلها و مراتع
12. حسن روحی پور، عضو هیئت علمی موسسه تحقیقات جنگلها و مراتع
13. عزت الله رئیسی، استاد دانشگاه شیراز
14. قوام الدین زاهدی امیری، استاد دانشگاه تهران 
15. علی سلاجقه، استاد دانشگاه تهران
16. تقی شامخی، استاد دانشگاه تهران
17. انوشیروان شیروانی، استاد دانشگاه تهران
18. سید حمیدرضا صادقی، استاد دانشگاه تربیت مدرس
19. هوشنگ ضیائی، استاد دانشگاه آزاد واحد تهران شمال
20. ناصر طالب بیدختی، استاد دانشگاه شیراز
21. سیدرضا طبایی عَقدایی، عضو هیئت علمی موسسه تحقیقات جنگلها و مراتع
22. فاطمه ظفرنژاد، پژوهشگر آب و توسعه پایدار 
23. احسان عبدی، استاد دانشگاه تهران
24. پدرام عطارد، استاد دانشگاه تهران
25. مهدی فرح پور، عضو هیئت علمی موسسه تحقیقات جنگلها و مراتع
26. بیژن فرهنگ دره شوری، کارشناس و پژوهشگر محیط زیست
27. عباس قمری زارع، عضو هیئت علمی موسسه تحقیقات  جنگلها و مراتع
28. اسماعیل کهرم، استاد دانشگاه آزاد مرکز تحقیقات تهران
29. هادی کیا دلیری، استاد دانشگاه آزاد علوم و تحقیقات
30. حمید گـُشتاسب میگونی، استاد دانشگاه محیط زیست کرج
31. ابوالقاسم متین، کارشناس سازمان ترویج، آموزش و تحقیقات وزارت جهاد کشاورزی 
32. باریس مجنونیان، استاد دانشگاه تهران
33. مجید مخدوم، استاد دانشگاه تهران
34. محمدرضا مروی مهاجر، استاد دانشگاه تهران
35. محمدرضا مقدم، استاد بازنشسته دانشگاه تهران 
36. کاظم نصرتی نصرآبادی، کارشناس محیط زیست و رئیس جامعه جنگلبانی ایران
37. منوچهر نمیرانیان، استاد دانشگاه تهران
38. پیمان یوسفی آذر، کارشناس و پژوهشگر سازمان جنگلها


انجمن های علمی و تشکل های امضا کننده:
انجمن علمی ارزیابی محیط زیست ایران، انجمن علمی آبخیزداری ایران، انجمن اعضای هیئت علمی موسسه تحقیقات جنگل ها و مراتع، کانون دوستداران محیط زیست دانشگاه صنعتی شریف، انجمن علمی جنگلبانی ایران، کانون عالی گسترش فضای سبز و حفظ محیط زیست ایران، جمعیت زنان مبارزه با آلودگی محیط زیست، جمعیت داوطلبان سبز، کانون دوستداران محیط زیست دانشگاه تربیت دبیر شهید رجایی، انجمن پایشگران حامی محیط زیست، انجمن حمایت از محیط زیست و منابع طبیعی(پیام سبز)، موسسه توسعه پایدار هرمد، جامعه جنگلبانی ایران، انجمن طرح سرزمین، موسسه آوای طبیعت پایدار، کانون انسان پاک-زمین پاک، موسسه سبزکاران گیلان، کمیسیون محیط زیست انجمن طرفداران توسعه انزلی، انجمن بین رشته ای محیط زیست و اکوتوریسم، انجمن حفظ محیط کوهستان، انجمن حافظان محیط زیست بادرود، انجمن یوزپلنگ ایرانی، موسسه طنین طبیعت تیرگان، دیده بان کوهستان 

یک درخواست مهم از مقام معظم رهبری

آنچه که در پی می آید، نامه بسیار مهمی است که 9 تشکل علمی مطرح در حوزه منابع طبیعی کشور خطاب به آیت الله خامنه ای - رهبری معظم جمهوری اسلامی ایران - نوشته اند تا از تصویب لایحه ای در مجلس شورای اسلامی که منجر به ذبح منابع طبیعی کشور خواهد شد، جلوگیری کنند. لطفا دوستان محیط زیستی تا آنجا که امکان دارد این نامه را بازتاب دهند.

بسمه تعالي

فرهنگ منابع طبيعي بايد به معارف عمومي تبديل شود.


محضر مقام معظم رهبري 

حضرت آيت‌ا... خامنه‌اي دامه افاضاته

با سلام و احترام

همانگونه که جنابعالي بهتر از همه واقفيد منابع طبيعي کشور عزيز ما ايران اسلامي سرمايۀ عظيمي است که به لطف خداوند و طي قرون گذشته شکل گرفته وموروثي است که همه مکلف به حفظ و ارتقاء آن هستيم. اين سرمايه از دو ديدگاه مادي و معنوي داراي چنان ارزشي است که قيمت گذاشتن بر آن ظلم به لطف بزرگي است که حضرت حق در حق بندگان خود نموده است. 

ایران در منطقه‌ای از جهان واقع شده که به لحاظ اقلیمی داراي اکوسيستمهای بسیار حساس و شکننده می باشد. اگرچه تنوع آب و هوایی موجب جاي گرفتن بسياري از گونه‌هاي گياهي و جانوري در آن شده است اما به هم زدن محيط‌هاي طبيعي ضربه‌هایي را بر اين منابع وارد کرده است که در بسياري از موارد جبران‌ناپذير می‌باشد. آسیب دیدن این اکوسیستم‌ها، زیان‌های طبیعی- اقتصادی و زیست محیطی دارد که نمونه‌های بارز آن طی سال‌های اخیر خشک شدن درياچۀ اروميه و هجوم نمک به روستاها و شهرها و شوری مزارع کشاورزی اطراف آن، خشک شدن تالابها، پر شدن سدها در اثر فرسایش، خشک شدن درختان بلوط در غرب کشور در اثر شخم مراتع وکشت ديم در زير آشکوب اين درختان، از بین رفتن تنوع گونه‌ای و اخيرا نیز هجوم ريزگردها می‌باشند.

قانون ملي شدن جنگلها و مراتع که قانوني جامع و در حد زمان خود بسيار کامل تدوين شده است، دولت را موظف به حفظ اين اموال کرده است. در سوره مبارکه انفال نيز اين منابع  از آن خدا و رسول خدا بر شمرده شده است و به عبارتي آن را متعلق به آحاد جامعه دانسته که هيچکس حق واگذاري آن را ندارد مگر آن که مطمئن شود از واگذاري آن به جامعه سود خواهد رسيد و به اصل آن نيز آسيب وارد نمي‌شود.

علیرغم آنچه بیان شد اخيرا لایحه‌ای در مجلس شوراي اسلامي درحال راي‌گيري می‌باشد که  نسخه کاملا گزينشي از لايحه‌اي است که از سوي دولت و پس از اعمال نظرات کارشناسی به مجلس رفته است اما با نهایت تاسف باید اظهار داشت بندهایي از لایحۀ مذکور که بر حفظ و نگهداري از اين منابع تاکيد دارد از آن حذف شده است (تاکيد مي شود که اصل لايحه اي که توسط دولت و با جلسات بسيار زياد در دولت و کميسيون کشاورزي،آب و منابع طبيعي مجلس مصوب شده بود بسيار جامع و مانع بود). روح لایحۀ جدید و غیرکارشناسی از يک سو با اصل 45 قانون اساسي در تناقض است حال آنکه قانون اساسی حاکم بر قوانین جاری می‌باشد و از سوی ديگر بستر مناسبی برای تسهيل در امر واگذاري اين منابع فراهم می‌نماید. برای روشن‌تر شدن موضوع و تاثیر آن بر تخریب منابع طبیعی به صورت مصداقی به مواردی از لایحۀ مذکور اشاره می‌شود. در مادۀ 6 اين لايحه براي تبدیل اراضي ملي به کشاورزي که قبل از سال 1365 مورد تصرف قرار گرفته‌اند اجازه صدور سند داده شده است. همچنین به آن دسته از افراد که تا سال 1389 اقدام به تصرف اراضی ملی کرده باشند اجازه عقد اجاره‌نامه 99 ساله را مي‌دهد. اين مسئله موجبات تشويق متعرضان به انفال را فراهم مي‌آورد. اين ماده با ماده 690 قانون مجازات اسلامي و با اصول 45 و 49 قانون اساسي تناقض آشکار دارد. از سوی دیگر این موضوع  با فرمايشات حضرتعالي در سال 1388 که خواستار قطع يد متصرفان به عرصه‌هاي منابع طبيعي شدید آشکارا در تضاد است.

در مادۀ 20 لايحه پيشنهاد شده است مراتع فقير و نيمه‌فقير به صورت رايگان در اختيار متقاضيان قرار گيرد. مراتع فقير و نيمه‌فقير بيش از نيمي از کشور را فرا گرفته‌اند و جملگی داراي پروانه چرا هستند که محل معيشت جمع کثيري از عشایر و دامداران زحمت‌کش به حساب می‌آیند. آنان با توقع اندک در راه توليد  تلاش می‌کنند و سلب حقوقشان توافقي با مباحث عدالت اسلامي ندارد.

مجموعه اساتید و دانش‌آموختگان منابع طبیعی و محیط زیست با آگاهی از پیامدهای تخریب منابع مذکور به شدت نگران کیفیت و امکانات زیستی نسل‌های آینده این کشور می‌باشند. امضاء‌کنندگان اين درخواست به عنوان مسئولان انجمن‌هاي علمي کشور و نمایندۀ جمع کثیری از نخبگان حوزۀ منابع طبيعي و محیط زیست از آن مقام همام  درخواست مي‌نمایيم که چون هميشه از منابع طبيعي کشور پشتيباني فرموده  و همان گونه که در جلوگيري از واگذاري مراتع اطراف شهرها با فرمايشات داهيانه خود قلب دوستداران طبيعت را شاد فرموديد در اين مورد نیز دستور  فرمايند تا اين لايحه از دستور کار مجلس خارج شده و در فضایي آرام و با تشکيل جلسات کارشناسي نسبت به تدوين قانون جديد با نظرکارشناسان فن اقدام گردد.

اسامی امضا کنندگان نامه:
حسن احمدي  رئيس انجمن مديريت و کنترل مناطق بياباني ايران
مهدي بصيري  رئيس انجمن مرتعداري ايران
علي سلاجقه  رئيس انجمن آبخيزداري ايران
مهدي فرحپور رئيس انجمن اعضاء هيئت علمي موسسه تحقيقات جنگلها و مراتع کشور
هادي کيادليري رئيس انجمن جنگلباني ايران
مجيد مخدوم رئيس انجمن ارزيابي محيط زيست ايران
بهبود محبي رئيس انجمن علوم و صنايع چوب و کاغذ ايران
باقر مجازي اميري رئيس انجمن علمي آبزي پروري ايران
محمد نصرتي رئيس جامعه جنگلباني ايران

رونوشت
رياست محترم مجلس شوراي اسلامي
رياست محترم قوه قضائيه
رياست محترم شوراي نگبهان
رياست محترم مجمع تشخيص مصلحت نظام
رياست محترم سازمان حفاظت محيط زيست کشور
ریاست محترم سازمان جنگلها، مراتع و آبخیزداری کشور
کمسيون انجمن‌هاي علمي وزارت علوم، تحقيقات و فناوري

متن گفتگوی مهدی فرح پور و محمد درویش در گفتگوی داغ سبز در باره معضلی به نام ادغام!

    همان طور که خوانندگان گرامی این سطور می دانند، انجمن نسبت به تبعات منفی ادغام مراکز تحقیقاتی استان ها در دل سازمان جهاد کشاورزی هشدار داده و نامه ای سرگشاده به عالی ترین مقام وزارت جهاد کشاورزی نوشته است. نامه ای که رونوشت آن برای رؤسای قوای سه گانه کشور هم فرستاده شده است. اینک متن شنیداری برنامه گفتگوی داغ سبز از شبکه ایران صدا که به این موضوع اختصاص داشته است را می توانید در این نشانی بیابید و گوش کنید.

لطفا در این نظرسنجی مهم شرکت فرمایید

گاهي بيان نظراتمان مي تواند مسير سرنوشتمان را تغيير دهد



نظر سنجي از اعضاء انجمن هيات علمي موسسه تحقيقات جنگلها و مراتع در مورد چگونگي تغيير در ساختار كنوني سازمان تحقيقات، آموزش و ترويج


قابل توجه تمامی اعضای هیات علمی و کارشناسان شاغل در بخش پژوهش منابع طبیعی و کشاورزی: با توجه به اخبار متفاوتي كه اخيرادر جهت كوچك شدن تشكيلات وزارت جهاد كشاورزي شنيده مي شود و جلسه گفتگويي كه در همين رابطه اعضاي هيات علمي انجمن با جناب آقاي دكتر پر همت داشتند بر آن شديم كه گزينه هاي مختلف و نتايج احتمالي هر يك از گزينه هاي مطرح شده را به نظر خواهي بگذاريم. مقصود از نظر سنجي حاضر اينست كه آراي اعضاي هيات علمي موسسه تحقيقات جنگلها و مراتع كشور را كه يكي از وزين ترين مجموعه هاي تحقيقاتي كشور در زمينه منابع طبيعي مي باشد، به مسئولين ذيربط منعكس كنيم.


جهت روشن تر شدن اذهان شايان ذكر است كه آخرين خبر در اين رابطه، نامه شماره 6651/206 است كه در تاريخ 23/3/90 به تصويب شوراي عالي اداري رسيده است. موارد زير از جمله مصوبات مندرج در اين نامه مي باشد

وزارت جهاد كشاورزي مجاز به اجراي آموزش هاي رسمي و مقطع دار كه منجر به صدور مدرك تحصيلي يا عناوين مصوب آموزش عالي مي گردد نمي باشد.

وزارت جهاد كشاورزي موظف است مراكز تحقيقات كشاورزي و منابع طبيعي و مراكز آموزشي جهاد كشاورزي در سطح استانها را در يك واحد ادغام و زير نظر سازمان جهاد كشاورزي تحت عنوان معاون جهاد كشاورزي و رئيس مر كز آموزش كشاورزي ومنابع طبيعي  استان ساماندهي نمايد. 

وزارت جهاد كشاورزي نسبت به ادغام موسسات تحقيقاتي تك محصولي موجود شامل پسته، خرما، برنج ........ در قالب موسسات مادر تحقيقاتي در حوزه هاي مختلف تخصصي اقدام و پيشنهاد لازم را ظرف مدت يكماه به معاونت توسعه مديريت و سرمايه انساني رئيس جمهور اقدام نمايد.

وزارت جهاد كشاورزي موظف است ظرف مدت 3 ماه نسبت به تهيه پيشنهاد لازم در خصوص اصلاح ساختار ستاد وزارت مذكور بر اساس مفاد قانون مديريت خدمات كشوري: اصلاح ساختار و منطقي سازي سازمان تحقيقات، آموزش و ترويج كشاورزي ونيز ادغام، انتقال و يا تجميع موسسات و پژوهشكده هاي تحقيقاتي خود به شرح زير اقدام و جهت تصويب به معاونت توسعه مديريت و سرمايه انساني رييس جمهور ارسال نمايد

بند الف: احصاء و تعيين مشاغل حاكميتي و تصدي گري

بند ب: ساماندهي نيروي انساني با هدف كاهش 60% پست هاي سازماني و 60% نيروي انساني(اعم از رسمي، پيماني و قرار دادي) موجود در ستاد و موسسات وزارتخانه.

بند ج: تمركز زدائي و توجه به مناطق غير برخوردار و دور افتاده و تقويت نيروي انساني شاغل در اين مناطق.



با توجه به مطالب فوق و اخبار رسيده نظر سنجی زير در دو بخش تنظيم شده که محققان گرامی  آنرا  تکميل نموده و تا ششم مرداد ماه 1390 از طريق پست الكترونيكي آقاي مهندس درويش به 


آدرس darvish100@gmail.com ارسال دارند تا در اسرع وقت جمع بندی شده و در اختيار مراکز مربوطه قرار گيرد.




الف : سوالهاي مربوط به تشكيلات


ادغام بخشهاي تحقيقاتي با معاونت هاي اجرايي وزارت جهاد كشاورزي سبب 

1. كاربردي شدن پروژه هاي تحقيقاتي و بهبود تحقيقات خواهد شد

2. تضعيف تحقيقات و سوق بودجه ها و امكانات به سمت كارهاي اجرايي به علت نيازهاي روزمره مي شود

3. از هم پاشيدگي تشكيلات تحقيقات و مهاجرت نيروها و متخصصين دستگاهها به سمت دانشگاهها و ساير مراكز آموزشي تحقيقاتي خواهد شد

4. بي انگيزگي و كندي تحقيقات انجام شده مي شود


واگذاري مراكز تحقيقات استانها به سازمان جهاد كشاورزي استان

1. كاري غير كارشناسي بوده  و سبب اضمحلال مراكز تحقيقاتي و نابودي ايستگاهها خواهد شد

2. به علت امكان تكراري بودن پروژه هاي تحقيقاتي در استانها ي مختلف و عدم كنترل پروژه ها توسط موسسات تحقيقاتي مادر اتلاف بودجه و امكانات كشور را در پي خواهد داشت

3. به علت واگذاري تحقيقات به استانها و تخصيص بودجه هاي مناسب از طرف استان پروژه ها به سمت نيازهاي حقيقي استان سوق پيدا كرده و تحقيقات مسير واقعي خود را باز خواهد يافت


ادغام بخشهاي تحقيقاتي با وزارت علوم تحقيقات و فن آوري

1. موجب يكپارچگي تحقيقات و جلوگيري از موازي كاريها و اتلاف بودجه و امكانات كشور خواهد شد

2. موجب تضعيف تحقيقات كاربردي و دور شدن موضوعات پروژه ها از مشكلات واقعي خواهد شد 

3. موجب سوق پروژه هاي تحقيقاتي به كارهاي دانشجويي و كوتاه مدت شده كه با نيازهاي واقعي تحقيقاتي در حوزه منابع طبيعي مطابقت نخواهد داشت


كداميك از گزينه هاي زير را در جهت اصلاح وضعيت فعلي تحقيقات منابع طبيعي و كشاورزي كشور مفيد ارزيابي مي كنيد

1. حفظ سازمان تحقيقا ت فعلي با كاهش زوايد و ادغام بخشهايي مرتبط با هم و كوچك نمودن ستاد

2. حذف سازمان، ادغام موسسات تحقيقاتي تك محصولي و مرتبط و تشكيل هيات امناء هر موسسه با رياست وزير علوم تحقيقات و فن آوري

3. حذف سازمان، ادغام موسسات تحقيقاتي تك محصولي و مرتبط و تشكيل هيات امناء هر موسسه با رياست وزير جهاد كشاورزي



4. حذف سازمان، ادغام موسسات تحقيقاتي تك محصولي و مرتبط و تشكيل هيات امناء هر موسسه با رياست رييس سازمان اجرايي مربوطه

5. ادامه  وضعيت موجود


----------------------------------------------

ب: وضعيت پرسنلي افراد شاغل در تشكيلات 

موقعيت شغلي و جايگاه اعضاي هيات علمي و كارشناسان در صورت ادغام بخش هاي تحقيقاتي در بخشهاي اجرايي

1. تضعيف خواهد شد

2. بهبود پيدا خواهد كرد

3. تغيير نخواهد كرد

موقعيت شغلي و جايگاه اعضاي هيات علمي و كارشناسان در صورت ادغام بخش هاي تحقيقاتي در وزارت علوم

1. تضعيف خواهد شد

2. بهبود پيدا خواهد كرد

3. تغيير نخواهد كرد


ادغام بخشهاي تحقيقاتي در بخشهاي اجرايي چه مزايا و معايبي دارد

ادغام بخشهايي تحقيقاتي در وزارت علوم چه مزايا و معايبي دارد

مزايا و معايب تشكيلات فعلي سازمان چيست


در صورتيكه نظر مشروحي داريد لطفا در اين قسمت مرقوم بفرماييد

درگذشت یک سلحشور جوان محیط زیست ایران: شادروان یاسر انصاری


    چگونه می توان باور کرد که مدیر سختکوش سبزپرس در 32 سالگی از میان ما رفته است؟ چگونه می توان این مصیبت بزرگ را به عروس طبیعت ایران؛ دیده بان شجاع محیط زیست وطن: سرکار خانم مژگان جمشیدی تسلیت گفت؟
    امیدواریم خداوند به او و همه ما پویندگان راه سبز یاسر انصاری صبر دهد تا بتوانیم این مصیبت عظمی را تاب آوریم.

اعتراض انجمن به انحلال غیر رسمی مراکز تحقیقاتی استان ها!

در زیر نامه انجمن خطاب به وزیر جهاد کشاورزی را در همین ارتباط مطالعه فرمایید:


برادر گرامی، جناب آقاي دکتر خليليان
مقام عالی وزارت جهاد کشاورزی
موضوع: ادغام مراکز تحقیقاتی استان ها در سازمان های جهاد کشاورزی


    با سلام و احترام، همان گونه که آگاهند، انجمن اعضای هيأت علمي مؤسسه تحقيقات جنگل ها و مراتع، به عنوان یکی از بزرگترین نهاد علمی در حوزه پژوهشی منابع طبیعی کشور، بیش از یک دهه است که وظیفه دیده بانی از مسایل تحقیقاتی را در حوزه متبوع خویش در اولویت نخست راهبردهای کاری اش قرار داده است.  بر بنیاد همین آموزه، آنچه که اینک سبب انتشار این نوشتار را خطاب به عالی ترین مقام وزارت جهاد کشاورزری فراهم آورده است، احساس نگرانی عمیق از  شنیدن خبرهایی است که نشان از عزمی جدی برای ادغام مراکز تحقيقات کشاورزي و منابع طبيعي استانها در سازمانهاي جهاد کشاورزي است. حضرت عالی که خود از بدنه¬ی تحقيقات منابع طبیعی کشور بوده ايد، بيش از هر کس ديگري اذعان مي فرمایيد که آنچه امروز در دستان شما قرار گرفته، حاصل ساليان متمادي تلاش کارشناسان و پژوهشگرانی است که با تمام توان خود و به صورت شبانه روزي خدمت کرده و اين بنا را بوجود آورده اند. این بخش تحقيقات بوده است که در طول چند دهه¬ی گذشته به یکی از افتخارات بزرگ وزارت متبوع بدل شده و از هزینه کردهای غیر ضرور به شکل معناداری در بخش اجرایی کاسته و خوراک سزاوارانه ای را برای مدرسان حوزه آموزش عالی فراهم کرده است. در حالی که مقام معظم رهبری به درستی در نشست های متعدد با پژوهشگران به نقش تحقیقات در سطوح مختلف کشور برای ارتقای علمی و خود کفایی تاکید داشته و دارند وکارشناسان و مردم انتظار داشتند که بر این اساس در حوزه کشاورزی و منابع طبیعی کشور نیز تحولات مثبت و مفیدی صورت پذیرد متاسفانه گزينه ادغام مراکز تحقیقاتی در سازمان هاي جهاد کشاورزي که شايد بدترين گزینه ای است که برای تحول وضع موجود و کاهش هزینه ها مطرح شده است موجب تعجب گردید. پرسش این است که آيا اگر مراکز تحقيقات در استان ها ارتقاء مرتبه پيدا کرده و به صورت يک اداره کل درمي آمدند تا بتوانند در سطوح مختلف تصميم گيري در استان ها بهتر نقش آفريني کرده و به فرآیند تصمیم سازی مؤثر جهتی درخور و متناسب با موازین حفظ پایداری بومشناختی سرزمین اعطا کنند، حاصل کار مفیدتر و مطلوبتر نمیشد؟ و آیا در آن صورت از بودجه هاي استاني نيز با ساز و کاری سهل تر و سریع تر بهرمند نمی شدند؟ لازم به ذکر است که وضعیت تحقیرکننده کنونی در شرایطی پیش آمده که در پيش نويس طرح ارتقاء بهره وري بخش کشاورزي پيش بيني شده بود که مراکز استانها از هيأت امنای مخصوص خود برخوردار باشند؛ وضعیتی که سبب شده بود این جایگاه مطلوب حتا حیرت برخی ناظران این حوزه را هم برانگیزد. اما امروز شاهد هستيم که اين جايگاه قرار است به سطح يک اداره در درون سازمان جهاد کشاورزي استان تقليل یابد! چرا؟
از سوي ديگر بخش تحقيقات که قرار است سازمان خود را از دست بدهد و مراکز و ایستگاه های استانی آن نيز به سازمانهای جهاد استانها سپرده شوند، با چند مؤسسه مادر چه کاري را  می تواند انجام دهد؟ مگر جز این است که مراکز استانها به عنوان مهمترين پايگاه مؤسسات مادري در ايستگاه های دور و نزديکش به عنوان بازوی کارای پژوهشهای میدانی، تحقيقات را عملي کرده و به تولید اطلاعات می پردازند؟ اگر اين بازو از آنها گرفته شود کار تحقيقات تمام شده نيست؟!
این تصمیم نادرست در اینده سبب خواهد شد که تمام ایستگاه و مراکز تحقیقاتی استانها که در طول سالیان گذشته با خون دل مسئولین و کارشناسان دلسوز تاسیس شده اند با بخشی نگری مسولین استانها تغییر کاربری داده و از دسترس مراکز علمی خارج شوند. همچنین اجرای طرحهای تحقیقاتی تکراری و غیر ضروری در هر استان جای طرحهای اصولی و زیر بنایی را گرفته و بخشی نگری جای گزین تفکر ملی و جامع در تحقیقات کشاورزی ومنابع طبیعی گردد. زیانهایی که از این تصمیم در دراز مدت کشور با ان مواجه خواهد شد برای هر کارشناس دلسوزی در این حوزه آشکار است که ذکر آنها در این مقوله نمیگنجد و انجمن این امادگی را دارد که در این خصوص اطلاعات کافی را در اختیار جنابعالی قرار دهد.
اين انجمن اميدوار است که با مقاومتي که جنابعالي در مقابل اين تصميم خواهيد کرد، برگ زريني را در کارنامه خدمت صادقانه خویش اضافه کنید.

                  با تجدید احترام:
مهدی فرح پور
رییس هیأت مدیره انجمن اعضای هیأت علمی مؤسسه تحقیقات جنگل ها و مراتع

بعد از مهار بيابان زايي ، ديده بان طبيعت بختياري هم به محاق رفت! چرا؟


    ديروز، همزمان با 12 ارديبهشت – روز معلم – طبيعت زيباي بختياري يكي از معلم هاي دلسوز محيط زيست كم‌نظيرش را از دست داد. باورتان مي‌شود؟ مهندس هومان خاكپور، بي شك يكي از كارشناسان باتجربه و دلسوز منابع طبيعي كشور است كه ثمره‌ي سال‌ها تجربه‌ي خود را در قالب انديشكده‌ي مجازي‌اش با عنوان " ديده بان طبيعت بختياري" به عموم مشتاقان پرشمارش هديه مي‌داد. اما شوربختانه بايد اعلام كنيم كه پس از تارنماي مهار بيابان زايي، اينك نوبت به ديده بان طبيعت بختياري رسيد تا به محاق رفته و اهالي سختكوش چهار محال و بختياري از ارتباط مستقيم و بي واسطه با انديشه هاي اين معلم فرهيخته و باتجربه خود محروم شوند.
    واقعاً چرا؟ چرا نبايد سازمان‌هاي مسئول در حوزه منابع طبيعي و محيط زيست كشور اعتراض رسمي خود را به اين روند اعلام كنند؟ مگر نه اين است كه يكي از وظايف مهم اين دو نهاد، افزايش آگاهي رساني در حوزه محيط زيست و منابع طبيعي است؟ و مگر نه اين است كه امثال هومان خاكپور و محمد درويش به صورتي داوطلبانه داشتند بخشي از اين مسئوليت را انجام مي‌دادند. چرا نبايد يكبار و براي هميشه خشم خود را از فيلترينگ وبلاگ هاي علمي اعلام داريم؟
     چنين است كه انجمن اعضاي هيأت علمي مؤسسه تحقيقات جنگل‌ها و مراتع  ضمن محكوم كردن فيلترينگ سايت‌هاي محيط زيستي و علمي، از مسئولين امر مي‌خواهد تا با پيگيري چرايي وقوع و تكرار اين ماجراهاي تلخ كه بي شك سبب دلسردي فعالان و كارشناسان محيط زيست و منابع طبيعي را فراهم مي‌آورد، دستور رفع فيلترينگ از پايگاه هاي اطلاع رساني در وبلاگستان محيط زيستي فارسي زبان را صادر كنند.


ديدار نوروزي در 14 فروردين 1390


اکنون که رفته رفته به آغاز سال نو در نوروز 1390 نزديک مي‌شويم، از اين فرصت استفاده کرده و براي شما همکاران عزيز آرزوي سالي خوش و همراه با سلامتي و کاميابي از خداوند متعال طلب مي‌كنم.
همان طور كه مي‌دانيد، در سالي که گذشت کشور عزيزمان براي چندمين سال پياپي شاهد خشکسالي بود. اميد است که رحمت الهي در سال آينده اين کشور را در بر گيرد و باشد تا همه‌ي ما ايرانيان براي حفظ منابع طبيعي کشورمان کوشاتر از هميشه باشيم.
 گفتني آن كه به رسم سنوات گذشته انجمن به همراه مسئولين مؤسسه روز يکشنبه 14 فروردين را براي ديد و بازديد عيد قرار داده و اميدوار است در مراسمي که از ساعت 9 صبح آغاز خواهد شد، بتوانيم با همه شما عزيزان در روزگاري شادتر از امروز، ديدار داشته باشيم.


                                                    مهدي فرح پور
                                رييس هيأت مديره انجمن اعضاي هيأت علمي مؤسسه تحقيقات جنگل ها و مراتع


امروز را به خاطر بسپاريد!

همكاران و اعضاي محترم عضو انجمن:

راس ساعت 10 صبح امروز، فعاليت دوره سوم عملا به پايان مي رسد و اميدواريم همه در انتخابات براي تعيين هيات مديره جديد و كارا براي دوره چهارم انجمن مشاركت فعال داشته باشند.

درود بر شما ...