بسیاری از نکوداشت‌ها و مناسبت‌های نوین، مدیون توجه روزافزون به محیط‌زیست است؛ مناسبت‌هایی نظیر: روزجهانی آب، روز زمین، روز جهانی مبارزه با بیابان‌زایی، روز هوای پاک، روز جهانی تالاب‌ها و انبوهِ مناسبت‌های دیگر از جمله «روز جهانی تنوع زیستی» که همه ساله در بیست و دومین روز از ماه مه، برابر با نخستین روز خرداد ماه، گرامی داشته می‌شود؛ روزی برای پاسداشت و توجه دوباره به وسعت طیف رنگانگ و ناهمتای حیات که میراث میلیونها سال دگرگونی و تکامل است. خوشبختانه در ایران نیز، هم اکنون با هم‌اندیشی نمایندگانی از اغلب وزارتخانه‌ها، سازمان‌ها و نهادهای مرتبط (از جمله وزارت متبوع خویش)، طرحی با عنوان: «تدوین استراتژی و برنامه‌ي عمل ملی حفاظت از تنوع زیستی (NBSAP) »، با مساعدت برنامه‌ي عمران سازمان ملل متحد (UNEP)، تسهیلات جهانی محیط‌زیست (GEF) و اتحادیه‌ي جهانی حفاظت (IUCN) در قالب الزامات ناشی از الحاق کشور به کنوانسیون تنوع زیستی از آذرماه سال 1377 شروع شده و ظاهراً هم‌اکنون مرحله‌ي پایانی خویش را سپری می‌کند (کمیته‌ي ملی توسعه‌ي پایدار، 1380). نخستین انتظاری که از تدوین راهبرد حفاظت از تنوع زیستی، پس از طی کردن مراحل قانونی خویش و ابلاغ  آن به ارگانهای ذیربط می¬رود، صراحت بخشیدن به وظایف هر یک از دستگاه‌های کشوری و لشکری و فراهم¬کردن ضمانت‌های اجرایی لازم برای انجام تکالیفِ مورد نظر است.همچنین، این طرح باید بتواند چارچوبی شفاف برای اجرای سایر طرح‌های مرتبط با حفظ تنوع زیستی در کشور (از جمله در مؤسسه تحقیقات جنگل‌ها و مراتع كشور) بوجود آورد؛ آموزه‌ای که یکی از محرک‌های آفرینش سطور ِ پیش رو است.
    از این رو، به دنبال آشکار‌شدنِ ضرورت پاسداري از ميراث‌هاي طبيعي زيست‌بوم و ذخيره‌گاه‌هاي ناهمتاي زيست‌سپهر، بايد ديد جايگاه حراست از بوم‌سازگان‌هاي بياباني و مهار جريان بيابان‌زايي كجاست و چه نسبتي با تنوع زيستي دارد؟ امّا پیش از آن، سزاوار است تا اندکی مشروح تر به سیمای طبیعی ایران‌زمین، با تأکید بر استعدادها و تنگناهای بالقوه‌ي آن پرداخته شود. تا بدین‌ترتیب با آشکار شدن دلایل شکنندگی و آسیب‌پذیری بالای این بوم و بر، اهمیت حراست از تنوع زیستی و مهار جریان‌های کاهنده‌ي کارایی سرزمین، بیش از پیش هویدا شود. 

ادامه دارد – محمد درويش